سير سيبرنتيك ضريب سيل‌خيزي حوضه‌هاي آبخيز شهري با استفاده از مدل توزيع نرمال (مطالعه موردي: حوضه آبخيز شيراز)

در زمينه سيلاب‌هاي شهري و ارتباط آن با كاربري زمين و تغييرات آن در شهرها تحقيقات گسترده‌اي صورت گرفته‌است. بيشتر اين مطالعات در خصوص پهنه‌بندي سيلاب و مدل‌هاي رياضي، نمودارهاي تجربي و تحليل‌هاي آماري سيلاب، به منظور تعيين مناطق سيل‌گير صورت گرفته است. هدف از اين پژوهش بررسي ساختار استقرائي و قياسي حوضه هيدروژئومورفيك و حوزه مدني شيراز از نظر ضريب خطرپذيري سيل‌خيزي بوده است. در همين راستا داده‌هايي كه در اين تحقيق بكار گرفته شدند مشتمل بر معيارهاي بارش، توپوگرافي، شيب، پوشش‌گياهي و خصوصيات فيزيوگرافي بوده، كه در جهت تعيين پهنه‎‌هاي آسيب‌پذير در برابر خطر وقوع سيل، در مدل Topsisبكار گرفته شده‌اند. اين معيارها هر كدام ويژگي‌هاي مختص به خود را داشته كه با استفاده از عكس‌هاي هوايي شهر شيراز طي دهه‌هاي 1330، 1350، 1360 و 1380 و نقشه‌هاي توپوگرافي 1.50000 و نقشه‌هاي زمين‌شناسي 1.100000 ، استخراج شده‌اند. سپس در محيط GIS Arc و Graphers پلات‌هاي مربوط به هر بخش ترسيم و مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج حاصله از پهنه‌بندي سيل‌خيزي حوضه هيدروژئومورفيك و حوزه مدني شيراز نشان داد كه به طور كلي حوضه هيدروژئومورفيك شيراز با ضريب گراويليوس 1.79 داراي يك روند متوسط از لحاظ سيل‌خيزي بوده، و توسعه غالب حوزه مدني در بستر آن نيز مطابق با مناطق داراي قابليت حداقل سيل‌خيزي است، در حاليكه نتايج حاصل از مقادير استاندارد شده ضريب سيل خيزي و تحليل روند توسعه شهر شيراز در منحني توزيع نرمال نشان دهنده آن است كه توسعه شهر شيراز بيشتر به سمت مناطقي با حداكثر پتانسيل سيل خيزي است.