مقايسه كنترل پاسچر بين زنان ورزشكار با و بدون بازسازي ليگامان صليبي قدامي حين فرود تك پا

زمينه و هدف: پس از بازسازي ليگامان، نقص در كنترل پاسچر حين تكاليف عملكردي، ممكن است آسيب ثانويه ليگامان را پيش‌بيني نمايد. لذا، اين مطالعه با هدف مقايسه كنترل پاسچر بين ورزشكاران زن با و بدون بازسازي ليگامان صليبي قدامي حين مانور فرود تك پا صورت گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي مقطعي، 20 ورزشكار زن (10 ورزشكار گروه كنترل (بدون سابقه آسيب و جراحي زانو) با ميانگين سني 0.21±20.89 سال، قد 0.69±164.81 سانتي‌متر و جرم 0.92±62.8 كيلوگرم و همچنين 10 ورزشكار با ACLR با ميانگين سني 0.41±21.57 سال، قد 0.37±165.48 سانتي‌متر و جرم 0.76±61.56 كيلوگرم)، تكليف فرود تك پا را از يك سكوي 30 سانتي‌متري بر روي مركز فورس پليت (40×60 برتك) سه مرتبه انجام دادند و تعادل خود را به مدت 20 ثانيه حفظ نمودند. تجزيه و تحليل داده‌ها توسط SPSS نسخه 25 و آزمون تي مستقل در سطح معني‌داري 95 درصد انجام شد (0.05≥P). يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد كه ميانگين شاخص كنترل پاسچر (سطح نوسان بيضي شكل) در گروه كنترل بيشتر از گروه ACLR بود. به عبارت ديگر، ميانگين شاخص كنترل پاسچر در گروه كنترل 68.47 سانتي‌‌متر مربع و در گروه ACLR 60.08 سانتي‌‌متر مربع بود. نتيجه‌گيري: اگر چه بازسازي ليگامان صليبي قدامي نقش مكانيكي آن را ترميم مي‌كند، اما در بازيابي عملكرد حسي چندان موفقيت‌آميز نيست؛ و اين عامل ممكن است منجر به كنترل پاسچر ضعيف، عدم حس موقعيت مفصل و نهايتاً آسيب ثانويه ليگامان صليبي قدامي ‌شود.