ارزيابي معيارهاي سنجش امنيت در فضاهاي شهري (مورد مطالعه: محله‌ كوتي بوشهر)

يكي از مهم‌ترين عوامل در ايجاد كيفيت مطلوب در فضاهاي شهري، وجود «امنيت شهري» است. مفهوم امنيت شهري بر مصون ماندن افراد جامعه از خطرات و آلودگي‌ها در محيط ‌هاي شهري دلالت دارد. وجود محيطي امن براي زندگي در كنار ساير نيازهاي اساسي فيزيولوژيكي انسان، از ضروريات و نيازهاي اصلي او مي‌باشد. بنابراين شناسايي كمي و كيفي شاخص‌ها و عوامل مؤثر بر ويژگي‌هاي محيطي و تأثير آن بر امنيت اجتماعي شهروندان، امري ضروري است. هدف از اين تحقيق، بررسي شاخصه‌هاي مؤثر بر امنيت در محله‌ي كوتي كه يكي از محله‌هاي تاريخي بندر بوشهر است؛ مي‌باشد. در اين راستا، تحقيق با استفاده از راهبرد قياسي و به صورت توصيفي ـ تحليلي، انجام شده است و گردآوري داده‌ها به صورت اسنادي، پيمايش ميداني و با استفاده از پرسش‌نامه صورت گرفته است. با توجه به شرايط فعلي ناشي از همه‌گيري كوويدـ19، پرسشنامه‌ها به صورت آنلاين براي كارشناسان ارسال شد. جامعه‌ي آماري با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي از شهروندان محله‌ي كوتي، انتخاب شد. شاخصه‌ها در چهار گروه كالبد، نظارت، فعاليت و كيفيات بصري دسته‌بندي شدند. هر يك از اين شاخصه‌ها داراي متغيرهايي هستند كه در اين پژوهش با استفاده از نرم‌افزارهاي «اس پي اس اس» و «اكسل» و با استفاده از آزمون «تي تك نمونه اي» مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه در برقراري امنيت محلۀ كوتي، شاخص كالبد نقش مهم تري نسبت به ساير شاخص هاي پژوهش ايفا مي كند و به صورت كلي ميزان رضايت شهروندان از امنيت اين محله پايين است.