تأثير يك دوره فعاليت ورزشي هوازي به همراه رژيم غذايي پر چرب بر سطوح سرمي استراحتي رزيستين و نسبت لپتين به آديپونكتين رت‌هاي نر

سابقه و هدف: با توجه به نقش رزيستين، لپتين و آديپونكتين در فعاليت‌هاي سوخت‌و‌سازي به ويژه در ارتباط با فعاليت ورزشي و بافت چربي و تحقيق‌هاي اندك در اين زمينه، تحقيق حاضر با هدف بررسي تأثير يك دوره فعاليت ورزشي هوازي به همراه رژيم غذايي پر چرب بر سطوح سرمي استراحتي رزيستين و نسبت لپتين به آديپونكتين رت‌هاي نر انجام شد. روش كار: نوع پژوهش در مطالعه حاضر، تجربي بود. تعداد 28 سر رت نر نوجوان در سن چهار‌هفتگي به طور تصادفي به چهار گروه: رژيم معمولي كنترل (N = 7)، رژيم معمولي تمرين (N = 7)، رژيم پرچرب كنترل (N = 7) و رژيم پرچرب+ تمرين (N = 7) تقسيم شدند. گروه تغذيه پر چرب به مدت 30 روز تحت رژيم غذايي پرچرب (kcal/g 5/817 :HF) قرار گرفتند. از شصتمين روز زندگي رژيم غذايي با چربي معمولي (kcal/g 3/801 :NF) اعمال شد. برنامه فعاليت ورزشي هوازي به مدت چهار هفته سه بار در هفته (12 جلسه و از روز هفتادم تا نود و هشتم زندگي) و 40 دقيقه با سرعت (cm/s50) به مدت 40 دقيقه انجام شد. براي سنجش پارامترهاي بيوشيميايي رزيستين، آديپونكتين و لپتين از روش الايزا استفاده شد. از آزمون تحليل واريانس عاملي براي آناليز آماري استفاده شد. در صورت نياز به مقايسه‌هاي تعقيبي براي مقايسه دو به دوي گروه‌ها، با توجه به نتايج آزمون لون، از آزمون تعقيبي توكي استفاده شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد رژيم غذايي پرچرب سبب افزايش معنادار (0/001 =P ) سطوح سرمي لپتين (1/12 ± 12/77)، نسبت لپتين به آديپونكتين (0/13 ± 0/62) و رزيستين (0/58 ± 4/22) و كاهش معنا‌دار (0/01P = ) آديپونكتين (4/28 ± 21/12) رت‌هاي نر شد؛ با اين حال، فعاليت ورزشي هوازي با افزايش معنادار (0/003 =P ) سطوح سرمي لپتين (0/96 ± 6/17)، نسبت لپتين به آديپونكتين (0/03 ± 14/0) و رزيستين (0/69 ± 2/42) و افزايش معنا‌دار (0/001 =P ) آديپونكتين (4/9 ± 42/74) رت‌هاي نر همراه شد.نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد مداخله فعاليت ورزشي هوازي آثار مفيدي بر سطوح آديپونكتين، لپتين و رزيستين و نسبت لپتين به آديپونكتين در كنار رژيم غذايي پرچرب دارد. از سويي، رژيم غذايي پرچرب با آثار سوء بر سطوح اين سايتوكاين‌ها و رزيستين همراه است.