بررسي تاثير تمرينات اصلاح پوسچر بر روي عملكرد و گشتاور ايزوكينتيك عضلات چرخاننده داخلي و خارجي شانه در ورزشكاران غيرحرفه‌اي مبتلا به سندروم گيرافتادگي شانه

هدف: گير افتادگي داخلي شانه يكي از مشكلات شايع در ورزشكاران داراي عدم تقارن پوسچرال مي‌باشد. هدف از اين تحقيق بررسي تاثير تمرينات باز آموزي پوسچرال بر ناتواني و گشتاور عضلات چرخاننده شانه‌ي بيماران بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني 23 بيمار با گيرافتادگي داخلي شانه به طور تصادفي در دو گروه كنترل و مداخله قرار گرفتند. مثبت شدن تست ober در هيپ چپ، نشان‌دهنده‌ي عدم تقارن لگني و معياري جهت ورود بيماران به مطالعه بود. بيماران در گروه مداخله به مدت شش هفته تحت درمان با تمرينات باز‌آموزي پوسچرال قرار گرفتند. گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. گشتاور عضلات چرخاننده داخلي و خارجي شانه با كمك دستگاه ايزوكينتيك بايودكس و ناتواني عملكردي شانه با پرسش‌نامه‌ي DASH (Disability of Arm, Shoulder and Hand) اندازه‌گيري شد. اندازه‌گيري متغيرها قبل از مداخله, شش هفته بعد از مداخله و چهار هفته بعد از اتمام مداخله در سرعت‌هاي زاويه‌اي 60 و 120 درجه در ثانيه و در زواياي 45, 70 و 90 درجه ابداكشن شانه انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر جهت مقايسه‌ي بين گروهي صورت گرفت. يافته‌ها: نتايج به دست آمده از تحقيق حاضر افزايش معني‌داري (0.000=P) را در ميزان گشتاور ايزوكينتيك عضلات چرخاننده شانه و هم‌چنين كاهش معنادار ناتواني عملكردي (0.000=P) را در گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل نشان داد. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه تمرينات باز‌آموزي پوسچرال در ورزشكاران با مشكل عدم تقارن در راستاي لگني مي‌تواند باعث بهبود ناتواني عملكردي و افزايش گشتاور عضلات چرخاننده شانه شود.