بررسي مقايسه‌اي اثر دو دوز متفاوت پروپوفول در پيشگيري از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحي ديسككتومي تحت بي ‌حسي اسپاينال: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي سه سويه كور

هدف: بروز تهوع و استفراغ يكي از شايع‌ترين عوارض بعد از جراحي است، از طرفي يكي از عوارض بي‌حسي نخاعي نيز مي‌باشد. با توجه به اثر پيشگيرانه پروپوفول، مطالعه حاضر به بررسي تأثير دو دوز مختلف پروپوفول در پيشگيري از تهوع و استفراغ در جراحي ديسككتومي پرداخت. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده سه سويه كور است كه بر روي 48 بيمار كانديد  عمل جراحي ديسككتومي كه تحت بي‌حسي نخاعي قرار گرفتند و بيماران  به طور تصادفي به سه گروه پوفول 0.1، 0.2 و شاهد تقسيم شدند. هم‌چنين  ابزار جمع‌آوري اطلاعات در اين مطالعه شامل فشارخون (سيستوليك، دياستوليك و متوسط شرياني)، ضربان قلب و سطح اكسيژن خون اندازه‌گيري و شدت تهوع و استفراغ مي‌باشند و اين پارامترها تا زمان ترخيص از ريكاوري ثبت گرديد. يافته‌ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه ميانگين پارامترهاي هموديناميك در بين گروه شاهد و پرپوفل 0.2 و تفاوت معني‌داري وجود نداشت (0.05P-value ) در اين مطالعه تفاوت ميزان تهوع و استفراغ بين سه گروه معني‌دار بود (0.001 P-Value)، كه بين دوزmg/kg  0.2 پروپوفول با دوزmg/kg  0.1 پروپوفول (0.02 =P-Value) و دوزmg/kg  0.2 پروپوفول با شاهد (0.03=P-Value) گزارش شد. هم‌چنين بين دوزmg/kg  0.1  با گروه كنترل، تفاوت معني‌داري مشاهده شد (0 =P-Value). نتيجه‌گيري: با توجه به مقايسه گروهmg/kg  0.2 و گروه mg/kg  0.1 (0.02=P-Value) و گروهmg/kg  0.2 با شاهد (0.03=P-Value) و بين گروه اول با گروه كنترل، تفاوت معني‌داري مشاهده شد (0 =P-Value)، دوز پايين پوپوفل 0.1 در كاهش تهوع و استفراغ بعد از جراحي موثر است، اما نسبت به دوز 0.2 پروپوفول تأثير كم‌تري دارد.