بررسي تحليلي - انتقادي مباني نظريه بينونت در مكتب معارف خراسان

نظريه بينونت از مهم‌ترين مباني مكتب معارف خراسان است زيرا در آن با رويكرد منتقدانه به مباني فلسفي از جمله نفي سنخيت ميان وجود واجب و ممكن و ارجاع آن به بينونت، متمايز بودن وجود واجب را نتيجه مي‌گيرد. براي پي بردن دقيق به نظريه مذكور، بايد به تحليل ربط وجود خالق و مخلوق از نگاه ميرزا مهدي اصفهاني بنيان‌گذار مكتب معارف خراسان، رجوع كرد لذا مسئله مركزي اين مقاله در باب تببين ربط وجود مذكور است و با توجه به ملاحظات تحليلي-انتقادي، دو ديدگاه متضاد از مباحث ايشان استنباط مي‌شود كه از مباني متضاد انديشه او نشأت مي‌گيرد؛ زيرا از ‌طرفي در مسئله چگونگي اين ربط، با اعتقاد به بطلان مباني فلسفي، بينونت بين وجود خالق و مخلوق را مطرح نموده است اما از سوي ديگر، در مقامِ بيان تحليلِ چگونگي، نسبت به مباحث فلسفي منفعلانه برخورد مي‌كند. اين پژوهش به دنبال پاسخگويي به اين پرسش است كه: «ديدگاه ميرزا مهدي اصفهاني، با تمركز به آثار خود او، در مورد مسئله ربط وجود خالق و مخلوق كه از مباني نظريه بينونت است، ، به چه صورت مطرح‌شده است؟»؛ آنچه در اين مقاله مطرح مي‌شود بررسيِ تحليلي‌انتقادي مباني نظريه بينونت از جمله ربط وجود خالق و مخلوق مي‌باشد.