توزيع مكاني فلزات سنگين در رسوبات زيستگاه‌‌هاي مانگرو و مرجاني استان هرمزگان

در تحقيق حاضر، ارزيابي جامع توزيع مكاني فلزات سنگين شامل كادميوم، سرب، نيكل، مس، روي و كروم در رسوبات نواحي مانگرو و مرجاني از 32 ايستگاه واقع در خورهاي تياب، آذيني، جزايرلارك، هنگام و قشم، بندرپل و بندر خمير طي سال‌‌هاي 1400-1399، انجام شد. غلظت فلزات سنگين تغييرات مكاني معنادار بين مناطق نشان داد. بالاترين غلظت فلز كادميوم 0.01±1.64 ميكروگرم/گرم در ايستگاه نزديك روستاي طبل، جنوب درختان حرا مشاهده شد. ايستگاه تياب، انتهاي خور داراي بالاترين غلظت سرب (2.17±17.87 ميكروگرم/گرم) بود. بالاترين غلظت نيكل (1.85±135.22 ميكروگرم/گرم) در ايستگاه‌‌ تياب شمالي، شاخه آبدهي ديده شد. حداكثر غلظت فلز كروم (0.41±18.41 ميكروگرم/گرم) در ايستگاه مركز ذخيرگاه حرا مشاهده شد. بالاترين غلظت روي (30.74±94.61 ميكروگرم/گرم) در ايستگاه 2 آذيني وجود داشت و نهايتاً در ايستگاه اسكله خمير، بستر شني درختان حر ا بالاترين غلظت مس (0.28±40.5 ميكروگرم/گرم، مشاهده شد. ايستگاه‌‌هاي واقع در تياب و ذخيره‌‌گاه مانگرو، داراي شدت بيش‌‌تري از آلودگي نسبت به ساير نقاط بودند و ريسك‌‌هاي قابل‌‌توجه از آلودگي به‌خصوص از لحاظ فلزات نيكل و كادميوم نشان دادند. كادميوم، به ‌عنوان پرخطرترين عنصر در مناطق مورد مطالعه در نظر گرفته شد كه احتمالاَ ناشي از فعاليت‌‌هاي صنعتي باشد. استراتژي‌هاي جامع و چشمگير جهت كنترل و كاهش اين آلودگي‌‌هاي فلزات سنگين به‌خصوص در زيستگاه‌‌هاي تياب و ذخيره‌‌گاه مانگرو، مكان‌هايي كه شدت بالاي آلودگي كادميوم و نيكل را نشان دادند، موردنياز است در نظر گرفته شود تا منابع اين آلودگي‌‌ها شناسايي و مديريت شوند و تاثير فعاليت‌‌هاي انساني بر زيست‌‌بوم اكوسيستم‌‌هاي مانگرو و مرجاني به حداقل برسد.