بررسي قرائن موجود در كلام ملاصدرا درباره تفسير عينيت از اصالت وجود صدرايي

اين نوشتار با روشي تحليلي – توصيفي، با هدف تبيين اصالت وجود صدرايي، قرائني را كه به عنوان شاهد براي تفسير عينيت گمان شده است، نقد و بررسي شده و به اين نتيجه دست يافته است كه شواهد ادعاشده از طرف صاحب تفسير عينيت، نه‌تنها تامّ نبوده و دلالتي بر مدعاي ايشان ندارد، بلكه عليه تفسير عينيت نيز به كار برده مي‌شود. شواهد ديگري نيز از صدرا در اين راستا قابل ارائه و استناد است كه طبق آنها تفسير عينيت از اصالت وجود صدرايي كاملاً مردود است. سرّ اينكه شواهد صدرا را نمي‌توان به نفع تفسير عينيت مصادره نمود، اين است كه تمامي آنها موجود به معناي «صدق بالذات‌بودن ماهيت بر واقع خارجي» را كه هيچ تنافي‌اي با شيئيت مفهومي‌بودن ماهيت نداشته، نشانه رفته‌، بر موجودبودن ماهيت به معناي «هويت خارجي»‌ كه محل بحث اصالت وجود است، هيچ گونه دلالتي ندارد.