بررسي تجربي زبري سطح در ميكرو سوراخ‌كاري برنج به‌ جهت بهينه‌سازي پارامترها با استفاده از روش آماري اي-فست

امروزه فرآيند سوراخ‌كاري يكي از بنيادي‌ترين فرآيندهاي ماشين‌كاري در ميان فرآيندهاي صنعتي است كه جهت بهبود بهره‌وري و توليدات به سمت ماشين‌كاري با سرعت‌بالا و دقت زياد در حال حركت است. ابزارهاي مورداستفاده در اين فرآيند نقش كليدي و مهمي داشته و مي‌توانند باعث افزايش كيفيت سطح سوراخ‌هاي موردنظر شوند. اگرچه قيمت ابزارهاي سوراخ‌كاري به‌خودي‌خود نسبتاً پايين است، اما هزينه‌هاي ناشي از شكسته شدن ابزار زياد مي‌باشد. در فرآيند سوراخ‌كاري افزايش سرعت دوران از طرفي موجب بالا رفتن سرعت ماشين‌كاري و از طرف ديگر موجب فرسايش سريع‌تر ابزار مي‌گردد. همچنين كاهش نرخ پيشروي از طرفي سبب افزايش كيفيت سطح مي‌شود و از طرف ديگر موجب كاهش نرخ براده برداري مي‌شود. بنابراين انتخاب دقيق پارامترهاي مختلف در عمليات سوراخ‌كاري جهت دستيابي به صافي سطح مطلوب، امري ضروري مي‌باشد. در اين مقاله ابتدا با انجام آزمايش‌هاي تجربي، يك مدل رياضي رگرسيون خطي مرتبه دوم به‌منظور پيش‌بيني ميزان زبري سطح در حين عمليات سوراخ‌كاري فلز برنج برحسب سرعت چرخش اسپيندل، نرخ پيشروي، قطر ابزار و برهم‌كنش‌هاي مؤثر آن‌ها ارائه‌شده است. سپس با استفاده از روش آناليز حساسيت آماري اي-فست، تأثير پارامترهاي موردبررسي بر زبري سطح به‌دست‌آمده است. نتايج به‌دست‌آمده از روش آناليز حساسيت آماري اي-فست نشان مي‌دهند كه بين سه پارامتر ورودي موردبررسي، پارامتر نرخ پيشروي با 62 درصد تأثير بر روي زبري سطح به‌عنوان مهم‌ترين پارامتر اثرگذار، سرعت چرخش اسپيندل با 34 درصد اثرگذاري به‌عنوان دومين پارامتر اثرگذار بر زبري سطح نهايي،قطر ابزار با تنها 4 درصد اثرگذاري به‌عنوان كم اثرترين پارامتر بر زبري سطح در فرآيند سوراخ‌كاري شناخته شده مي باشد