ويتگنشتاين در برابر جي. اي. مور بررسي مقايسه‌اي ميان ويتگنشتاين و جي. اي. مور در باب دو مفهومِ معرفت و يقين

امروزه گرچه مباحثِ مربوط به معرفت گستره اي وسيع يافته اما پرسش از امكانِ معرفت و يقين، همچنان نقطه يِ آغازِ بحث هاي معرفت شناسانه است. ويتگنشتاين و مور دو فيلسوفِ جريان ساز قرن بيستم اند كه در موقفي مهم در برابر يكديگر قرار مي گيرند. مور تنها فيلسوفي است كه ويتگنشتاين در كتابِ در باب يقين از او ياد مي كند و اين ديدگاهِ مور در بابِ معرفت بود كه دست مايه يِ فيلسوفِ اتريشي براي بحثهاي بيشتر پيرامونِ معرفت و يقين قرار مي گيرد. مور در پاسخ به مسئله ي امكانِ معرفت و مشكلِ شكاكيت، ادعا مي كند حقايقي وجود دارند كه به آنها معرفت داريم. او فهرستي از گزاره هايي سياهه مي كند كه معرفت بدان ها يقيني اند. برخوردِ ويتگنشتاين با اين ادعا سويه اي سلبي و سويه اي ايجابي دارد. به باورِ ويتگنشتاين گزاره هايِ مور مانند اينجا دستي وجود دارد نمونه هايِ درستي براي معرفت يا دانستن نيستند. مور آنها را صحيح به كار نمي برد. ميان معرفت و يقين تمايز وجود دارد. معرفت و يقين به مقولات مختلفي تعلق دارند. از سويِ ديگر ويتگنشتاين با مور در نسبت دادنِ نقشي متفاوت به گزاره هاي ياد شده در نظام معرفتي همداستان است. نقدِ ويتگنشتاين به مور به هيچ رو جايگاهِ معرفت شناختيِ گزاره هايِ مور را تضعيف نمي كند بلكه براي اين دست گزاره ها پايگاهي اساسي تر قائل است. در اين مقاله نخست به دنبالِ روشن ساختنِ محل نزاع و نحوه ي اين رويارويي بوده و در ادامه از رهگذر چگونگيِ پاسخِ ويتگنشتاين به مور مواجهه ي هر كدام از اين دو فيلسوف با پرسش از امكانِ معرفت، يقين و مواجهه با شكاكان را كاويده و با عيار نقد مي سنجيم.