اثربخشي بازي درماني شناختي - رفتاري بر مهارت هاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي كودكان اتيسم با عملكرد بالا در خانواده هاي نظامي

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازي درماني شناختي- رفتاري بر مهارت هاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي كودكان اوتيستيك با عملكرد بالابود. طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و در چارچوب يك طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل انجام شد. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش شامل كليه كودكان داراي اتيسم با عملكردبالا در سال 1401 در شاهرود بود. جهت گردآوري اطلاعات در پژوهش حاضر از پرسشنامه هاي مهارت هاي اجتماعي اسكات بليني (2007)و شدت علائم اوتيسم گيليام(1995)استفاده شد. تايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه بازي درماني شناختي-رفتاري بربهبود مهارت هاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي در كودكان مبتلا به اوتيسم با عملكرد بالا به ميزان 0/67 تاثير دارد(p‹0/01). و اين روش درماني بر بهبود برقراري ارتباط در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكردبالا به ميزان 0/40 واحدبر بهبود تعامل اجتماعي در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكرد بالا به ميزان 0/37واحد و بر بهبود مهارت اجتماعي در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكرد بالا 0/40واحد تاثير دارد. بازي درماني شناختي رفتاري بر بهبود مهارت اجتماعي در كودكان مبتلا به اتيسم به عملكرد بالا 0/37واحد تاثير دارد(p 0/01). همچنين بازي درماني شناختي_رفتاري بر بهبود مهارت هاي ارتباطي در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكرد بالابه ميزان 0/46واحد تاثير دارد (p 0/01). و اين روش درماني بر برقراري ارتباط در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكرد بالا به ميزان 0/40 و بر بهبود تعامل اجتماعي در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكرد بالا به ميزان 0/37واحد تاثير دارد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه بازي درماني شناختي - رفتاري بر بهبود مهارت اجتماعي در كودكان مبتلا به اتيسم با عملكرد بالا در خانواده هاي نظامي تاثير دارد.