بررسي ميزان آمادگي دانشجويان جهت آموزش‌هاي بين حرفه‌اي در دانشگاه علوم پزشكي بوشهر

اهداف: آموزش بين‌حرفه‌اي با ايجاد تعاملات موثر باعث شكل‌گيري هويت بين حرفه‌اي مي‌شود. هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان آمادگي دانشجويان علوم پزشكي بوشهر براي آموزش بين‌حرفه‌اي است.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي-تحليلي و مقطعي بوده و نمونه مورد بررسي شامل 342 نفر از دانشجويان دانشكده‌هاي پزشكي، پرستاري، پيراپزشكي، دندانپزشكي و بهداشت و تغذيه دانشگاه علوم پزشكي بوشهر بودند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسشنامه استاندارد مطالعه يماني و همكاران بود. داده‌ها با نرم‌افزار Spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. در ادامه جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار و آمار تحليلي شامل تي تست، آناليز واريانس يك طرفه و آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد.يافته‌ها: ميانگين سن دانشجويان 2.48±21.64 و در اين ميان 68 درصد دختر و 32 درصد پسر بودند. 58.5% مقطع كارشناسي، 31.9 % مقطع دكتراي عمومي بودند. 85.4% از دانشجويان در خوابگاه‌هاي دانشجويي سكونت داشتند. ميانگين نمره كلي ديدگاه دانشجويان 7.01± 72.09 بود و بيش‌ترين نمره مربوط به گويه «يادگيري اشتراكي فراگيران رشته‌هاي مختلف در نهايت به نفع بيماران براي رفع مشكلاتشان مي‌باشد» بود و كم‌ترين نمره به گويه« يادگيري اشتراكي به من كمك مي‌كند تا محدوديت‌هاي خود را بشناسم» اختصاص داشت. بين ديدگاه دانشجويان و جنسيت ارتباط معني‌داري وجود داشت (0.004=p-value). به طوري كه ميانگين نمره ديدگاه دانشجويان دختر براي آموزش بين حرفه‌اي بيش‌تر بود. اما رابطه‌اي بين ديدگاه دانشجويان و مقطع تحصيلي، دانشكده و سكونت آنان وجود نداشت.نتيجه‌گيري: با توجه به آمادگي بالاتر از متوسط دانشجويان براي آموزش بين حرفه‌اي، پيشنهاد مي‌گردد سياستگذاران و تصميم گيرندگان، برنامه‌هاي آموزشي هم سو با آموزش بين حرفه‌اي و كار تيمي جهت تعاملات موثر طراحي نمايند.