تحليل جنبش‌هاي مدني در شهر كابل در چهارچوب نظريه عدالت فضايي

انزواي اجتماعي در ارتباط شبكه‌اي با بقيه سياست‌هاي اجتماعي چون سياست‌هاي مربوط به آموزش، سلامت، مسكن، اشتغال، جرم، رفاه، فقرزدايي و... است و آنها را تحت تأثير قرار مي‌دهد و از آنها تأثير مي‌پذيرد. در افغانستان با استقرار حاكميت جديد اين برابري منافع و عدالت جغرافيايي هميشه مطرح بوده و شهرها به‌عنوان نماد مدنيت مكان بروز اعتراضات كم و بيش بوده كه منجر به تشكيل جنبش‌هايي در شهر شده است. با دو جريان عمده اعتراض مدني يعني «جنبش تبسم» به‌دنبال كشته شدن دختري نوجوان به‌دليل قوميت و مذهب و همچنين ناامن بودن مسيرهاي منتهي به پايتخت و ديگري «جنبش روشنايي» به‌دليل تغيير انتقال شبكه برق از مسير ولايت باميان، براي اولين‌بار توسط قوميت هزاره گام‌هاي مدني در فضاي شهر كابل شكل گرفت. اين مقاله با انتخاب روش توصيفي- تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اطلاعات ميداني (مشاهده) در پي پاسخگويي به سوال اصلي مقاله انجام شده است: آيا جنبش‌هاي مدني در شهر كابل با زمينه قومي واكنشي به بي‌عدالتي فضايي در توزيع خدمات شهري است؟ نتايج نشان از آن دارد كه دگرگوني‌هاي فضايي كابل بيشتر تحت تاثير اقوام جلوه‌گري مي‌كند. در اين جنبش‌ها گروه قومي با تبليغات و گفتمان‌هاي متعدد توانستند گروه‌هاي قومي و اجتماعي گوناگون به ويژه دانشگاه‌ها، مدارس، اداره‌هاي دولتي را براي شركت در جنبش جذب كنند و اولين جنبش‌هاي شهري كابل بدون خشونت و ناهنجارهاي اجتماعي شكل بگيرد.