بررسي مكانيسم اثرات حفاظتي تزريق فينگوليمود متعاقب تشنج هاي دوره نوزادي القاشده توسط هايپوكسي در موش هاي صحرايي نر و ماده بالغ: نقش احتمالي فاكتور رشد عصب مشتق از مغز و نيتريك اكسايد

زمينه و هدف: تشنج هاي نوزادي القاشده توسط هايپوكسي مكانيسم‌هاي التهاب عصبي و استرس اكسيداتيو را فعال مي‌كند و منجر به آسيب مغزي مي‌ شود. باتوجه‌ به حساسيت بالاي مغز نابالغ به متابوليسم بي ‌هوازي در زمان هايپوكسي، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي مكانيسم اثرات حفاظتي فينگوليمود در تعديل عوارض ناشي از تشنج هاي دوره نوزادي القا شده توسط هايپوكسي در زمان بلوغ مي ‌باشد. روش‌ ها: در اين مطالعه، 40 سر موش صحرايي نژاد ويستار نر و ماده، در 4 گروه قرار گرفتند: 1. كنترل-سالين، 2. كنترل- فينگوليمود، 3. هايپوكسي- سالين و 4. هايپوكسي- فينگوليمود. تشنج ‌هاي دوره نوزاري 10 روز پس از بعد از تولد با قرار گرفتن نوزادان در محفظه هايپوكسي  به مدت 15 دقيقه القا شدند. در گروه ‌هاي آزمايشي مختلف فينگوليمود يا سالين از روز 10 الي 21 بعد از تولد تزريق شدند. سپس 60 روز بعد از تولد نمونه ‌هاي هيپوكامپ استخراج شدند و براي ارزيابي هاي بيوشيمايي مورد استفاده قرار گرفتند. يافته‌ ها: نتايج اين مطالعه نشان داد فينگوليمود از افزايش سطح فاكتور نوروتروفيك مشتق از مغز و نيتريك اكسايد در هيپوكامپ هر دو گروه هايپوكسي نر و ماده به صورت معني ‌داري جلوگيري مي ‌نمايد (0/05 p ). اگرچه در گروه هايپوكسي-سالين ماده اين كاهش از نظر آماري معني ‌دار نبود. نتيجه ‌گيري: تجويز داروي فينگوليمود مي تواند عوارض ناشي از تشنج هاي دوره نوزادي را احتمالا ازطريق كاهش بيان فاكتور رشد عصب مشتق از مغز و اثر جبراني نيتريك اكسايد در زمان بلوغ تعديل نمايد.