مدل‌سازي ساختاري تفسيري عوامل مؤثر بر همسويي استراتژيك كاركنان

پژوهش‌هاي حال حاضر حول محور مديريت استراتژيك، حاكي از اين است كه تدوين استراتژي، نمي‌تواند دغدغه يا مسئله اصلي سازمان‌ها باشد. بلكه آنچه تبديل به مسئله شده ‌است، عدم همسويي بين بخش‌هاي مختلف سازمان و استراتژي‌هاي كلان سازمان است. اين پژوهش سعي دارد، با رويكرد مدل‌سازي ساختاري تفسيري، مدلي را در جهت ايجاد همسويي استراتژيك كاركنان ارائه كند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه محقق‌ساخته بود كه در اختيار خبرگان (11 نفر از استادان دانشگاه و مديران و كاركنان شركت گاز استان بوشهر) قرار داده‌ شد. جهت بررسي روايي ابزار پژوهش، از روايي محتوا استفاده گرديد و پايايي ابزار نيز با شاخص كاپاي كوهن محاسبه شد كه معادل 0.65 گزارش شد. در جهت انجام پژوهش، ابتدا با مرور ادبيات، عوامل موردنظر استخراج شد و سپس با تشكيل گروه كانوني از استادان دانشگاه و مديران شركت گاز استان بوشهر، هشت عامل نهايي انتخاب شد، كه در نهايت با استفاده از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري در سه سطح قرار گرفتند. نتيجه پژوهش نشان داد كه عواملي مانند بلوغ فرهنگ سازمان، ادراك كاركنان از اهداف سازمان، مشاركت كاركنان در تدوين استراتژي، سيستم پاداش مناسب و شفافيت بيانيه مأموريت سازمان، بيشترين تأثير را بر همسويي استراتژيك كاركنان دارند. لذا به مديران توصيه مي‌شود كه اگر مي‌خواهند كاركنان را با استراتژي‌هاي كلان سازماني همسو كنند، از تأثير بسزاي اين پنج عامل، غافل نشوند.