ارزيابي پرورش ماهي كپور‌معمولي (Cyprinus carpio Linnaeus, 1758) در قفس‌هاي مستقر در درياي‌كاسپين براساس وضعيت بهداشتي و آسيب‌شناسي آن

به منظور ارزيابي قابليت پرورش ماهي كپور معمولي  (Cyprinus carpio)در قفس هاي مستقر در درياي كاسپين، تعداد 700 عدد ماهي كپور معمولي با وزن متوسط gr10±50 به دو دستگاه قفس شناور (با توجه به حجم هر قفس حدود 350 ماهي) مستقر در محدوده منطقه آزاد بندر انزلي منتقل شد. تغذيه ماهيان بصورت روزانه و براساس زيتوده ماهيان معرفي شده در دو نوبت با استفاده از غذاي پلت اكسترود انجام گرفت. پس از گذشت 2 ماه از معرفي بچه ماهيان، تلفات ماهيان بصورت روزانه 3-2 عدد آغاز شد. زيست سنجي انجام شده نشان داد كه ماهيان معرفي شده به قفس ها در اين مدت تنها به ميانگين وزني  gr12.07± 85.64 رسيدند و از رشد مطلوبي برخوردار نبودند. به منظور تشخيص دلايل عدم رشد مناسب و تلفات تدريجي ماهيان، نمونه برداري جهت بررسي عوامل بيماري زاي باكتريائي و وضعيت آسيب شناسي بافت آبشش ها انجام گرديد. از اندامهاي داخلي شامل كبد و طحال، باكتري Aeromonas hydrophila و از آبشش ماهيان مورد بررسي باكتري Pseudomonas sp. جداسازي شد. در بررسي آسيب شناسي بافت آبشش، آثار هيستوپاتولوژيك گسترده اي نظير خونريزي، هايپرپلازي اپيتليوم تيغه هاي ثانويه، پيچ خوردگي و بهم چسبيدگي تيغه هاي ثانويه، تخريب دستگاه پيلار و سلولهاي كلرايد آبشش و ... مشاهده گرديد. احتمالا برخي از اين آسيب ها نتيجه ابتلاء به باكتري هاي جدا شده از اين ماهيان و برخي ديگر نتيجه شرايط محيطي و بويژه شوري نسبتا   بالاي آب دريا است. در پايان چهار ماه دوره پرورش، ميزان بازماندگي ماهيان حدود 30 درصد و ميانگين وزن نهائي شانgr 150±350 بود. در مجموع ويژگي هاي زيستي كپور معمولي نشان داد اگر چه اين ماهي تا حدي قادر به تحمل شوري است و در مواقعي در تركيب صيد دريا نيز مشاهده مي شود، اما در واقع يك ماهي آب شيرين است كه نگهداري طولاني مدت و پرورش آن در قفس هاي شناور درياي كاسپين با شوري متغير 13-7 در هزار، غير اصولي و غير اقتصادي بوده و قابل توصيه نيست.