ارزيابي اثر منابع نشاسته اي و پروتئيني جيره‌ آغازين بر غلظت اسيدهاي چرب فرار شكمبه، متابوليت هاي خون و افزايش وزن گوساله هاي هلشتاين

در خوراك آغازين گوساله معمولا از دانه ذرت و كنجاله سويا استفاده مي شود و اخيرا كنجاله كانولا و دانه جو هم توصيه شده اند. هدف از انجام اين تحقيق تعيين اثرات اصلي ومتقابل افزودن دانه ذرت يا دانه جو به خوراك آغازين باكنجاله سويا يا كنجاله كانولا بر الگوي اسيدهاي چرب فرار شكمبه و افزايش وزن گوساله ها بود. در يك آزمايش فاكتوريل 2×2 تعداد 40 گوساله هلشتاين در سن سه روزگي به طور تصادفي جيره هاي آزمايشي شامل دانه ذرت آسياب شده–كنجاله سويا، دانه ذرت آسياب شده–كنجاله كانولا، دانه جو آسياب شده–كنجاله سويا و دانه جو آسياب شده– كنجاله كانولا دريافت كردند. اسيدهاي چرب فرار شكمبه متابوليت هاي خوني، مقدار مصرف خوراك آغازين و افزايش وزن گوساله ها ارزيابي شد. دانه ذرت با دو منبع پروتئيني تفاوتي در غلظت كل اسيدهاي چرب فرار نشان نداد ولي دانه جو-كنجاله كانولا سبب افزايش غلظت كل اسيدهاي چرب فرار نسبت به دانه جو-كنجاله سويا شد. كم ترين خوراك مصرفي به تيمار دريافت‌كننده دانه جو-كنجاله كانولا و بيش ترين مقدار به تيمار دريافت كننده دانه ذرت-كنجاله سويا تعلق داشت. بيش ترين افزايش وزن به تيمار دريافت كننده ذرت-كنجاله سويا و كمترين افزايش وزن به تيمار دريافت كننده جو-كنجاله كانولا تعلق داشت. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه دانه ذرت بر دانه جو و كنجاله سويا بركنجاله كانولا براي تنظيم خوراك آغازين گوساله ها برتري دارد. تركيب دانه ذرت-كنجاله سويا بهترين و تركيب دانه جو-كنجاله كانولا ضعيف ترين عملكرد را در گوساله ها نشان داد.