ارزيابي آلودگي سواحل زاينده رود به پسماندهاي پلاستيكي بر اساس شاخص ساحل پاك

آلودگي پلاستيكي يك مشكل محيط زيستي مهم در نظر گرفته مي‌شود و به‌عنوان يك موضوع نوظهور كه ممكن است تنوع‌زيستي و سلامت انسان را تحت تأثير قرار دهد، شناسايي شده‌است. با اين ‌حال، علي‌رغم مطالعات علمي گسترده براي بررسي پلاستيك‌ها در اقيانوس‌ها، مطالعات به نسبت كمي روي سامانه‌هاي آب شيرين متمركز شده‌اند. هدف از اين مطالعه بررسي توزيع مكاني و ويژگي‌هاي ماكرو و مزوپلاستيك در رسوبات خط ساحلي رودخانه زاينده‌رود است. بدين منظور، در امتداد رودخانه زاينده‌رود در مجموع 400 نوع زباله انساني از 21 ايستگاه نمونه‌برداري جمع‌آوري شد كه شامل ماكروپلاستيك 58.3% (233 مورد)، مزوپلاستيك 18% (72 مورد) و ساير زباله‌ها 23.8% (94مورد) بودند. كيسه‌ها (پلي‌اتيلن)، بسته‌بندي مواد غذايي (به‌طور عمده پلي‌پروپيلن و پلي‌استايرن) و بطري‌ها (پلي‌اتيلن‌ترفتالات) پلاستيك‌هاي  غالب ثبت شده در اين مطالعه بودند. براي شناسايي سطح تميزي سواحل از شاخص‌ ساحل پاك استفاده شد. بر اساس اين شاخص، اكثر سواحل در محدوده تميز طبقه‌بندي شدند. شاخص ساحل پاك ابزاري مفيد براي ارزيابي ميزان پيشرفت و موفقيت فعاليت‌هايي مانند اقدامات آموزشي، رسانه‌اي و اجرايي در راستاي كاهش آلودگي سواحل است.