ميوئوگرافي به عنوان ابزاري نوين در نقشه برداري سطحي/زيرسطحي

كسب دانش و در ادامه گسترش فناوري آشكارسازي پرتوهاي كيهاني منجر به ايجاد ارتباطات نويني بين رشته‌هاي دانشگاهي نظير فيزيك، زمين‌شناسي، كشاورزي، معدن و باستان شناسي شده‌است. به سبب برهمكنش اين پرتوها با اتمسفر زمين شار گسترده‌اي از ذرات ثانويه توليد و به زمين برخورد مي‌كنند. ميوئون‌ها به عنوان يكي از اين ذرات باردار پرانرژي قابليت نفوذ در اجسام بزرگ سطحي و اعماق زمين را دارد كه ابزاري نوين در نقشه‌برداري از سطح/زيرسطح را فراهم مي‌كند. در اين تكنيك باتوجه به وابستگي تضعيف و پراكندگي اين ذرات باردار به چگالي امكان تصويربرداري از انواع سازه ‌هاي سطحي نظير آتشفشان، آثار باستاني و ساختارهاي عمراني و يا مخازن، حفرات، پسماندهاي راديواكتيو و رگه ‌هاي معدني باارزش زيرسطحي فراهم است. هدف در اين مقاله، مروري بر تحقيقات صورت گرفته در سنوات اخير بر روي تكنيك نوين ميوئوگرافي است و سعي گرديد در اينجا در ساختاري جديد به كاربرد اين تكنيك در هر سه حوزه تصويربرداري، نقشه‌ برداري و سنجش از راه دور جهت استخراج اطلاعات از حجم‌ هاي بزرگ سطح/زير سطح زمين است.