فرهنگ ياوري و تعاون‌ سنتي‌ زنان‌ در گيلان‌

تعاون به عنوان يك مفهوم و پديده اجتماعي، همياري و همكاري متقابل انسان ها در يك كار مشترك با يك هدف مشخص است. تعاون‌ و همكاري‌ متقابل‌ انسان‌ها از بدو حيات‌ بشر در همة‌ دوران‌هاي‌ زندگي‌ در تمام‌ جوامع‌ وجود داشته ‌است‌. فرهنگ‌ تعاون‌ در ميان‌ زنان‌ گيلان‌، ريشه‌دارترين‌ فرهنگ‌ اصيل‌ بومي‌ مي‌باشد، ياوري‌ نه‌ تنها در توليد و كار، بلكه‌ جنبه‌هاي‌ مختلف‌ زندگي‌ روستاييان‌ را در برمي‌گيرد و روي‌ تمام‌ مناسبات‌ اثر مي‌گذارد و همگرايي‌ و مشاركت‌ زنان‌ درعرصه‌ اجتماعي‌ را فراهم‌ مي‌سازد و نقش‌ زنان‌ را پررنگ‌تر جلوه‌ مي‌دهد. هدف‌ از ارائه‌ي‌ اين‌ مقاله‌، توجه‌ به‌ يكي‌ از مناسبات‌ ديرپا و سنتي‌ در گيلان‌ است‌ كه‌ زمينه‌ي‌ پيدايش‌ نوعي‌ از فرهنگ‌ و ادبيات‌ را فراهم‌ آورده‌ و روي‌ تمام‌ مباني‌ زندگي‌ در آميختگي‌ پيدا كرده‌ و اثر گذاشته‌ است. اين مطالعه يك پژوهش توصيفي و تحليلي است كه در آن تلاش شده است تا با رويكرد مردم‌شناختي ضمن توجه به تجربه زيسته مردم گيلان ابعادي از فرهنگ همياري و تعاون سنتي در ميان زنان گيلان مورد بررسي قرار گيرد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه اشكال‌ ياوري‌ در ميان‌ زنان‌ گيلان‌ بسيار متنوع‌ و گوناگون‌ است‌ و نه‌ تنها در شالي‌كاري‌ كه‌ عمده‌ترين‌ محصول‌ كشاورزي است‌، بلكه‌ در باغداري‌ (كشت‌ چاي‌ و توتون‌ و حبوبات‌) دامداري‌ و صنايع‌ دستي ، نوغان‌داري ،باغداري، آيين‌ها و نمايش‌هاي‌ گروهي‌ جريان‌ داشته است.