مقايسه اثربخشي توانبخشي شناختي رايانه محور با مداخله غيررايانه اي بر بهبود حافظه فعال شنيداري/ ديداري بيماران مبتلا به سكته مغزي شهر تبريز

زمينه. با توجه به وجود شواهد علمي متناقض در حوزه قدرت اثربخشي مداخلات توانبخشي شناختي رايانه محور، پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي مداخله توانبخشي شناختي رايانه محور با مداخله غيررايانه اي بر بهبود حافظه بيماران مبتلا به سكته مغزي شهر تبريز انجام شد. روش كار. روش پژوهش، نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، كليه افرادي بودند كه در شهر تبريز دچار سكته ي مغزي شده بودند. پس از شناسايي بيماراني كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند، 45 بيمار دچار سكته مغزي به روش هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر گروه آزمايش رايانه اي و 15 نفر گروه آزمايش غيررايانه اي) و يك گروه كنترل (15 نفر در ليست انتظار) به صورت تصادفي جايگزين شدند. براي سنجش متغيرهاي وابسته، از خرده مقياس فراخناي ارقام وكسلر و مقياس MMSE استفاده شد. بسته درماني توانبخشي شناختي به صورت هفته اي سه جلسه در طول 7 هفته براي گروه آزمايش غيررايانه اي ارائه شد. بسته توانبخشي رايانه اي نيز شامل نرم افزار كاپيتان لاگ بود كه در طول زماني مشابه اجرا شد. يافته ها. نتايج نشان داد كه توانبخشي شناختي رايان ه اي و غيررايان ه اي بر افزايش ميزان حافظه فعال (ديداري وشنيداري) در هر دو گروه آزمايشي به طور يكسان موثر بودند. نتيجه گيري. جهت گيري غيرمستدل در كيفيت و كميت استفاده از مداخلات رايانه اي جديد، مطلوب نبوده و دنياي مداخلاتي مربوطه بايد از توانمندي هر دو مداخله رايانه اي و غيررايانه اي در جهت ارتقا ميزان حافظه افراد دچار سكته مغزي استفاده نمايد. پيامدهاي عملي. بر پايه يافته هاي حاصله، متخصصان امر مي توانند از پتانسيل هاي هر دو مداخله يارانه ااي و غيررايانه اي در بهبود عملكرد حافظه فعال شنيداري/ديداري در افراد مبتلا به سكته مغزي استفاده نمايند.