آناليز داده‌هاي بياني (‏RNA-Seq‏) در گياه ‏Catharanthus roseus‏ به منظور شناسايي ‏ژن‌هاي كليدي مواد مؤثره (وين بلاستين و وين كريستين) در اندام‌هاي مختلف (ريشه، برگ و گل) ‏و بررسي اثرات ضد سرطاني آنها با استفاده از آناليز داكينگ و ديناميك مولكولي

گياه پروانش (Catharanthus roseus) يكي از مهمترين گياهان دارويي است كه حاوي دو ماده‌ي ضدتوموري وين‌بلاستين و وين‌كريستين است و شناسايي ژن‌هاي درگير و الگوي بياني و اثرات ضدتوموري آنها در بافت‌هاي مختلف اين گياه حايز اهميت است. است. در همين راستا، با استفاده از داده‌هاي بياني (RNA-seque) RNA sequencing بافت‌هاي مختلف به بررسي ژن‌هاي با بيان افتراقي (Differential Expression Gene) و اثرات ضدتوموري آنها بصورت اين سيلكو پرداخته شد. نتايج نشان داد كه تعداد كل ژن‌هاي با بيان افتراقي در اندام‌ها بين 120 تا 1238 متغير بود. بيشترين تعداد DEG نسبت به ريشه مربوط به برگ و كمترين آن متعلق به گل بود. در ادامه، 13 ژن مشترك بين سه اندام مختلف و 22 ژن مشترك بين برگ در برابر گل و برگ در برابر ريشه مشاهده شد كه از بين آنها، 6 ژن مشترك در هر سه بافت بودند. آناليز مستندسازي نشان داد كه اين ژن‌ها در مسير بيوسنتزي دو تركيب مهم وين‌بلاستين و وين‌كريستين نقش دارند. بيشترين بيان اين ژن‌ها مربوط به برگ و كمترين آن مربوط به ريشه بود. آناليز شبكه‌ي پروتئين مشخص كرد كه تعدادي از ژن‌ها كه بيشترين برهم‌كنش را با ساير ژن‌ها نشان دادند مربوط به ژن‌هاي مسير بيوسنتري تركيبات ضد توموري بودند. آناليز داكينگ و ديناميك مولكولي نشان داد كه وين‌بلاستين و وين‌كريستين ضمن اينكه برهم‌كنش خوبي به‌عنوان بازدارنده با فسفوگليكوپروتئين (پروتئين مقاومت دارويي در سلول‌هاي توموري) دارند، از پايداري خوبي هم در برهم‌كنش با فسفوگلايكوپروتئين برخورار هستند. بطوركلي، ژن‌هاي DAT، STR، TDC، G10H، D4H، T16H2، Tryptophandecar-boxylase و Strictosidine synthase كه در مسير بيوسنتزي وين‌بلاستين و وين‌كريستين بودند، نقش موثري در اندام‌هاي مختلف داشتند. نتايج بدست آمده بينش‌هاي جديدي در مورد مكانيسم درمان با محصولات طبيعي مي‌دهد كه مي‌توان جهت بهبود افراد مبتلا مورد استفاده قرار داد.