بايدها و نبايدهاي اقتباس از زندگي معصومين عليهم السلام در متون نمايشي

هدف: امروزه هنرهاي نمايشي جزء اصلي ترين راه هاي ترويج ايدئولوژي ها هستند. توليد اثر نمايشي از زندگي پيشوايان ديني يكي از مهم ترين اهداف هنرمندان مسلمان مي‎باشد؛ اما اين كار با مسائل و مشكلاتي رودررو است. يكي از مهم ترين مشكلات پيش رو، اقتباس از زندگي معصومين در متون نمايشي است. هدف از نگارش اين مقاله مشخص‌كردن مجوزها و محدوديت هاي اين امر از منظر دين مي‎باشد.روش‌: جمع آوري اطلاعات به روش كتابخانه اي و تحليل و بررسي آن با شيوه توصيفي - تحليلي خواهد بود.يافته ها: با بررسي قصه گويي و نمايش از منظر اسلام، دريافتيم كه اسلام به صراحت درباره اين گونه هنرها نكته اي نگفته است؛ اما از مشي و شيوه عملي قرآن و ائمه مي توان به نوعي تأييدي ضمني براي آن يافت؛ چراكه خداوند بارها از اين مسئله (براي رساندن مفاهيم به بشر) استفاده كرده است. همچنين علاوه‌بر انواع اقتباس، تعاريفي براي مفاهيم افترا، هتك و عصمت يافته ايم.نتيجه گيري: اقتباس از زندگي معصومين در متون نمايشي، بذاته مشكلي ندارد؛ ولي نبايد مترتب امر حرامي شود. براي اين مسئله دو امر حرام قابل تصور است: افترا و هتك. در اقتباس وفادارانه، معمولاً در معرض اين دو مسئله قرار نمي گيريم؛ اما در اقتباس آزاد و وام گيرانه، اگر نويسنده ادعاي واقعيت كند، در معرض افترا قرار مي گيرد و پس از افترا مسئله هتك به وجود مي آيد. نگارنده در خلق داستان، بايد مراقب باشد تا به شخصيت هاي مقدس و معصومين توهين نكند. حتي اگر داستان غيرواقعي باشد، اين توهين و هتك حرمت، از ديدگاه اسلام و تشيع غيرقابل بخشش است.