ارائه مدل ساختاري درگيري تحصيلي بر اساس نگرش به تحصيل و آينده شغلي و خودباوري تحصيلي: نقش ميانجي‌گري پايستگي تحصيلي در دانشجويان

هدف اين پژوهش طراحي و آزمون الگويي از درگيري تحصيلي بر اساس نگرش به تحصيل و آينده شغلي و خودباوري تحصيلي با در نظر گرفتن نقش ميانجي گري پايستگي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي اهواز بود. به اين منظور با توجه به تعداد متغييرهاي الگو تعداد ۲۹۹ دانشجو به روش نمونهگيري خوشه اي چند مرحله اي از ميان كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز در سال تحصيلي ۹۸-۱۳۹۷ به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ و پرسشنامههاي درگيري تحصيلي ريو (۲۰۱۳) نگرش به تحصيل و آينده شغلي حسنلو، حسن نژاد و خزائي پول (۱۳۹۶) خودباوري تحصيلي ،نوري جعفري و سعادتمند (۱۳۹۴) و پايستگي تحصيلي ساموئلز (۲۰۰۴) در بين آنها توزيع شد. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير انجام گرفت. جهت آزمون روابط غير مستقيم از آزمون بوت استراپ استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد رابطه هاي مستقيم خودباوري تحصيلي به درگيري تحصيلي (P 0.01, β-0.214) نگرش به تحصيل و آينده شغلي به پايستگي تحصيلي (P 0.05, β-0.414)؛ خودباوري تحصيلي به پايستگي تحصيلي (P 0.05, β-0.277)؛ پايستگي تحصيلي به درگيري تحصيلي (P 0.01, β-0.248)؛ معنادار شدند. اما رابطه نگرش به تحصيل و آينده شغلي به درگيري تحصيلي (P 0.01, β-0.65) معنادار نشد. مسيرهاي غير مستقيم نيز از طريق پايستگي تحصيلي با درگيري تحصيلي در سطح 0.01 p معنادار شدند رابطه غير مستقيم نگرش به تحصيل و آينده شغلي و درگيري تحصيلي با نقش واسطه اي پايستگي تحصيلي (P 0.01, β-0.174) خودباوري تحصيلي و درگيري تحصيلي با نقش واسطه اي پايستگي تحصيلي (P 0.01, β-0.83) معنادار شدند. بر اساس نتايج اين پژوهش الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار است و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر در درگيري و انگيزش تحصيلي دانشجويان محسوب ميشود و ميتواند به عنوان الگويي مناسب براي تدوين و طراحي برنامههاي پيشگيري از افت تحصيلي دانشجويان مفيد فايده باشد.