احساس امنيت و توسعه گردشگري در مناطق مرزي اورامانات (مطالعه موردي:شهرستان پاوه)

با توجه به اينكه در جهان معاصر، گردشگري به عنوان يكي از مهم‌ترين راهبرد‌ها در برنامه‌ريزي براي توسعه كشورها محسوب مي‌گردد؛ شناسايي عوامل تاثيرگذار در جهت توسعه گردشگري بسيار حائز اهميت بوده است. با توجه به اهميت ديگر شاخص‌ها و مؤلفه‌هاي تأثيرگذار در زمينه جذب و توسعه گردشگري، تمركز پژوهش حاضر بر احساس امنيت و بسترهاي تحقق و تقويت آن در شهرستان پاوه است. بنابراين، اين مقاله بر اساس روش تحقيق توصيفي- تحليلي و روش پيمايشي و ابزار مصاحبه(نيمه ساختار يافته و هدفمند) كه جامعه آماري آن ۳۰ نفر از نخبگان و متخصصين شهرپاوه بود، به دنبال اين سؤال است كه بستر ها و زمينه‌هاي تحقق احساس امنيت اجتماعي منتهي به توسعه گردشگري در منطقه مرزي پاوه چگونه حاصل مي گردد؟ در مقام پاسخ به اين سؤال اين فرضيه مطرح مي‌شود كه تأكيد و تقويت زمينه‌ها و بسترها و سرمايه‌هاي فرهنگي چون برگزاري آيين ها مراسمات بومي- محلي، آداب و رسوم، موسيقي و فولكلور، زبان و گويش،تمدن كهن منطقه و بازگويي تاريخ شفاهي آن، باورهاي مردمي، اشاعه قصه‌هاي عاميانه، جشن ها (جشن نوروز، جشن انار)سرمايه‌هاي نمادين، سنت‌هاي هنري و نمايشي، علوم و فنون، فرهنگ غني و مسالمت آميز منطقه و باز‌ هاي بومي محلي، همراه با خروج‌ هاي اثرگذار خود بستر اجتماعي امنيت سازي جهت تقويت و تحقق احساس امنيت منتهي به توسعه گردشگري در شهرستان پاوه محسوب مي‌شد.