برنامه‌ريزي ‌قدرت سياسي با الگوي كنشگري اقتصاد استراتژيك؛ راهبرد ژئواكونوميك چين در منطقه خاورميانه

اقدامات نظامي و سخت، ابتدايي‌ترين ابزار تحقق اهداف قدرت‌هاي بزرگ در طول تاريخ بوده‌اند. اما تغييرات صورت گرفته در عرصه‌ي جهاني، منجر به پديد آمدن ابزارهاي جديدتر در راستاي پيشبرد اهداف سياسي شده است. مهمترين ابزاري كه امروز مورد توجه دولت‌هاي بزرگ قرار گرفته، اقتصاد است. در همين راستا است كه بسياري از كشورهاي قدرتمند ديگر در مدل‌هاي مختلف، سعي در بهره‌بري از اين پتانسيل دارند. كشور چين نيز كه يكي از قدرت‌هاي نوظهور است و در حال تبديل شدن به ابرقدرت اقتصادي جهان است، در اين راستا سياست‌ها و استراتژي‌هايي را برگزيده است.اين پژوهش با رويكردي توصيفي-تحليلي و با استفاده از اسناد و فرض‌هاي تئوريك در اين حوزه، به تحليل و بررسي استراتژي‌هايي كه چين برگزيده است مي پردازد. اين پژوهش استراتژي‌هاي به كار برده شده چين در سطح خاورميانه را سه دسته‌ي مدارهاي سياسي، مدارهاي زمينه‌اي و مدارهاي فرهنگي دسته‌بندي ميكند و با توجه به تقويت هر كدام ازين مدارها، سرعت، شدت و پايداري توسعه‌ي اقتصادي و نفوذ سياسي خود را در عرصه‌ي بين‌المللي افزايش خواهد داد.