آمايش استقرارگاه هاي نظامي در كلان شهر تهران با رويكرد امنيتي-دفاعي

در جهان كنوني تنوع، تعداد و نوع بحران ها درحال افزايش است. پدافند غيرعامل مي تواند هزينه هاي مادي و غيرمادي اين تهديدات را كاهش دهد. به همين خاطر در استراتژي هاي نظامي كشورها بخشي براي پدافند غيرعامل درنظر گرفته شده است. مكان و موقعيت قرارگيري استقرارگاه هاي نظامي يكي از موارد برجسته پدافند غيرعامل است. با توجه به اينكه در شهر تهران 83 پادگان نظامي قرار دارد و از اين تعداد بيش از نيمي از آن يعني 49 پادگان در محدوده شهر تهران واقع شده است؛ اين سوال مطرح است كه به چه ميزان اين استقرارگاه هاي نظامي به لحاظ آمايش سرزميني منطبق با معيارها و اصول پدافند غيرعامل است؟ كدام منطقه تهران بهترين موقعيت براي استقرارگاه هاي نظامي در آينده را دارد؟ براي اين منظور از روش منطق فازي و نرم افزار GIS براي تحليل داده ها استفاده گرديد. معيارها و شاخص هاي مكان يابي شامل پنج گروه فضايي- كالبدي، جمعيتي، جغرافيايي(اقليمي، ژئومورفولوژي، هيدورولوژيكي، دسترسي به مكان هاي انسان ساخت و زيرساختي)، اقتصادي و امنيتي بود. يافته هاي پژوهش نشان داد در آمايش استقرارگاه هاي نظامي تهران به بحث پدافندغيرعامل توجه لازم نشده است. به لحاظ جنس خاك، شيب زمين، فاصله از رودخانه، گسل، خطوط انتقال برق و نزديكي به مراكز حساس اين مناطق داراي آسيب پذيري هستند. با توجه به نتايج بدست آمده از مدل منطق فازي بر اساس گاماي 9% شهرستان هاي رباط كريم(25.34%)، ورامين(13.64%) و شهريار(8.24%) به ترتيب بهترين و شهرستان شميرانات(73%) كمترين شرايط مناسب را براي ايجاد مراكز نظامي با رويكرد امنيتي و دفاعي دارند.