ارزيابي تطبيقي آسيب‌پذيري توده‌هاي كارستي شاهو و مانشت با استفاده از روش COP

ارزيابي آسيب پذيري امري مهم براي مديريت پايدار منابع آب كارست و برنامه ريزي استفاده از زمين است. آبخوان هاي كارستي شاهو و مانشت نقش حياتي در تامين آب شرب و كشاورزي جوامع محلي اطراف خود دارند. هدف اين پژوهش ارزيابي آسيب پذيري در دو منطقه كارستي با استفاده از روش COP است. از پارامترهاي هيدروژئولوژيكي از جمله ضريب آلفا و حجم ذخيره ديناميكي براي مشخص كردن نوع سيستم كارستي استفاده گرديد. همچنين با استفاده ضريب تعيين بمنظور تعيين فاكتورهاي مهم در آسيب پذيري اين مناطق مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان مي دهد كه آبخوان هاي كربناته داراي سيستم جريان افشان آسيب پذيري كمتري نسبت به آبخوان هاي كارستي داراي سيستم جريان مجرايي دارند. در كارست هاي مجرايي فاكتورC  همبستگي مثبت بالايي را با شاخص آسيب پذيري دارد در حالي كه در كارست هاي افشان فاكتور O همبستگي بيشتري با اين شاخص دارد. عامل C به علت وسعت زياد پهنه هاي كارست تكامل يافته در منطقه شاهو نقش اصلي را در بالابودن ميزان آسيب پذيري اين منطقه نسبت به توده كارستي مانشت دارا مي باشد. همچنين نتايج طبقات آسيب پذيري نشان مي دهد كه 43 درصد توده كارستي شاهو در طبقه آسيب پذيري زياد و متوسط واقع شده است و در مقابل مساحت اين طبقات در منطقه مانشت به مراتب كمتر (27 درصد) است. وجود اشكال كارستي توسعه يافته از جمله دولين ها، مگاكارن ها، غارهاي عميق و درزه و شكاف فراوان در منطقه شاهو دال بر توسعه يافتگي بيشتر اين منطقه نسبت به توده كارستي مانشت مي باشد. در نهايت مي توان گفت ارزيابي آسيب پذيري آبخوان هاي كارستي چنانچه با مطالعات ژئوفيزيكي آبخوان ها و همچنين اجراي صحيح سياست هاي برنامه ريزي استفاده از زمين همراه باشد، نتايج قابل توجهي را ارائه مي دهند.