بررسي اثر شاخص هاي كلان اقتصادي بر الگوي رفتاري بانك مركزي ايران در كوانتايل هاي مختلف

سياست پولي يكي از مهم ترين ابزارهاي اقتصادي است كه از طريق تغيير در حجم پول، تغيير در رشد حجم پول و نرخ بهره و يا شرايط اعطاي تسهيلات مالي انجام مي‌گيرد. هدف از سياست‌هاي پولي در كشور‌هاي صنعتي پيشرفته و كشور‌هاي روبه توسعه تا حدودي متفاوت است. در كشور‌هاي صنعتي هدف مذكور به طور عمده برطرف ساختن تورم، رفع كسادي و رسيدن به اشتغال كامل مي‌باشد درحالي كه براي كشور‌هاي روبه توسعه، هدف عمده سياست پولي را رشد اقتصادي و افزايش درآمد‌هاي دولتي و عرضه كل تشكيل مي‌دهد. با توجه به اين موضوع، هدف اين مطالعه مدل سازي رفتار نامتقارن بانك مركزي در ايران طي دوره زماني 1360-1400 با رويكرد رگرسيون كوانتايل بود. يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه شكاف توليد، شكاف تورم اثر منفي و نرخ ارز اثر مثبت و معني داري بر نرخ رشد حجم پول اسمي داشته اند كه اين اثرات در كوانتايل هاي بالاي نرخ رشد حجم پول اسمي، تقويت نيز شده است. همچنين براساس ساير نتايج اين مطالعه متغيرهاي شكاف نرخ تورم، شكاف توليد و نرخ ارز در ايران رفتاري نامتقارن داشته اند. نامتقارن بودن اين اثرات به اين معني است كه با افزايش نرخ رشد حجم پولي در ايران، اثرات شكاف نرخ تورم، نرخ ارز و شكاف توليد بر نرخ رشد حجم پولي نيز افزايش خواهد يافت. به بياني ديگر، با رشد حجم پولي تأثير شكاف نرخ تورم، نرخ ارز و شكاف توليد بر نرخ رشد حجم پولي نيز افزايش پيدا خواهد كرد.