احصاي رنج و نيازسنجي معنوي زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف احصاي رنج نيازسنجي معنوي زنان سرپرست خانوار انجام گرفت. اين مطالعه كيفي به روش پديدارشناختي انجام شد. جامعه آماري آن شامل زنان سرپرست خانوار مراجعهكننده به مراكز مثبت زندگي شهرستان بندرانزلي بود. تعداد حجم نمونه تا اشباع داده‌ها ادامه يافت و سرانجام پس از پانزده مورد مصاحبه، داده‌ها به اشباع رسيد. داده‌ها جمع‌آوري، كدگذاري و در مقوله‌هاي اصلي و فرعي طبقه‌بندي شدند. نتايج گوياي آن بود كه مهمترين نيازهاي زنان سرپرست خانوار شامل نيازهاي ديني، نيازهاي مرتبط با فرزندان، نيازهاي مرتبط با خانواده، نيازهاي مرتبط با دوستان، نيازهاي مرتبط با جامعه، نيازهاي حمايتي و امنيتي، نياز به زندگي سالم و شاد و نيازهاي شخصيتي است؛ همچنين مهمترين رنج‌هاي زنان سرپرست خانوار، احساس غم و اندوه، قضاوت ناعادلانه اطرافيان و فقدان درك آنان، مشكلات اقتصادي، نگاه‌هاي شهوت‌آلود مردا‌ن، نگراني از وضعيت كنوني و آينده فرزندان و فقدان منابع حمايتي و مراقبتي استخراج شد. اصلي‌ترين راهكار كاهش رنج آنان، مثبتانديشي و اميدواري و اصلي‌ترين توانمندي آنان، حفظ ارزشمندي و عزتنفس ارزيابي شد. مهمترين منبع اميدشان پس از خداوند، ائمه معصوم، توسل به دعا و وجود فرزندانشان گزارش شد؛ بر اين اساس اهميت و توجه به نيازهاي معنوي زنان سرپرست خانوار از سوي جامعه مي‌تواند در كاستن رنج‌ها، آلام و بهبود شرايط آنان مؤثر باشد.