ارزيابي چالش‌هاي ادغام اصول كلي حقوق بين الملل محيط زيست در حقوق درياها

در شرايط حاضر هرگونه مقررات سازمان ملل در رابطه با حقوق درياها، با حمايت و حفاظت از محيط‌زيست مرتبط است. سازمان ملل با توجه به ارزش غيرقابل انكار منابع دريايي و اقيانوسي در تجارت جهاني، وابستگي امنيت غذايي جوامع به وضعيت صيد ماهي و به دنبال آن، اثرات مخرب بر اكوسيستم‌هاي دريايي، نظام خاصي براي حمايت و حفاظت از محيط‌زيست دريايي را دنبال و مسئوليتي مشترك، حسب توجه به اصول و ارزش‌هاي مشترك براي تداوم حيات انساني مطرح نموده است. اصول حقوق بين‌الملل محيط زيست به طور مستقيم در جهت حمايت از توسعه پايدار و حفاظت از محيط زيست جهاني به كار مي‌روند. اين اصول شامل اصل احتياط، اصل تعهد به همكاري، رويكرد اكوسيستمي و اصل مسئوليت‌هاي مشترك اما متمايز است. از اينرو، مقاله حاضر به بررسي چگونگي تعامل اصول كلي حقوق بين‌الملل محيط‌زيست و كنوانسيون سازمان ملل متحد در مورد حقوق دريا (UNCLOS) پرداخته و موافقت‌نامه‌هاي مرتبط با آن را در طول زمان مورد بحث قرار مي‌دهد. در ادامه به مطالعه اهميت حفاظت از محيط‌زيست دريايي، تعامل اصول كلي حقوق بين‌الملل محيط‌زيست و حقوق درياها و تاثير اسناد جديد و تفسير دادگاه‌هاي بين‌المللي بر توسعه و تكامل بخش دوازدهم كنوانسيون سازمان ملل متحد درباره حقوق درياها در زمينه حقوق دريايي براي مقابله با چالش‌هاي زيست محيطي اخير مي‌پردازد.