آسيب شناسي رويكردهاي آموزشي در سازمان هاي دولتي با بهره گيري از روش تحليل لايه اي علت ها (CLA)

نتايج مطالعات گوناگون در سازمان ‌هاي دولتي مختلف نشان مي‌دهد كه در حال‌ حاضر، روش‌ها و سبك‌‌هاي آموزش كاركنان با كاستي‌ها و چالش‌ هاي گوناگوني روبه‌روست و اثربخشي آموزش‌ها، مطابق انتظارات ذينفعان نيست. ازاين‌رو، به نظر مي‌رسد رويكردهاي متداول براي مطالعه و آسيب‌شناسي آموزش‌هاي سازماني بسنده نباشد و اين موضوع، نيازمند نگاهي جامع‌نگرانه‌تر و ژرف‌كاوانه‌تر است. اين پژوهش، در پاسخ به اين نياز شكل گرفته و هدف از آن ارائه رويكردي نويني براي آسيب‌شناسي آموزش كاركنان در سازمان‌هاي دولتي و ارائه راهكارهاي بديل‌ در اين زمينه بوده است. بدين منظور از روش تحليل لايه‌اي علت‌ها كه مبتني بر تحليل موضوعات در سطوح مختلف و بديل‌يابي براي آينده آن‌هاست، استفاده شده است. شيوه گردآوري و تجزيه‌وتحليل داده‌ها مبتني بر فرايندي كيفي و خبره‌محور (مرور ادبيات، مصاحبه نيمه‌ساختاريافته و پنل خبرگان) است. بر اين اساس، علل ناكارآمدي روش‌ها و رويكردهاي آموزشي در سازمان‌هاي دولتي، در چهار سطح ليتاني، ساختاري، گفتمان/جهان‌بيني و استعاره/اسطوره شناسايي شده‌ و مبتني بر آن، در هر سطح، بديل‌هايي كه مي‌توانند سناريوهاي متفاوتي پيش‌ روي آموزش كاركنان بگشايند، طرح شده است. نتايج اين پژوهش بر توسعه رويكردهاي آموزشي مبتني بر داستان‌گويي كه ريشه در ادبيات، دين، هنر و پيش‌زمينه‌هاي تاريخي و ذهني ايرانيان دارد، تأكيد مي‌كند. بر اين اساس، بهره‌گيري از سبك‌هاي يادگيري مبتني بر موردكاوي، روايت‌گري، كارگاه‌هاي مشاركتي و گفتمان‌هاي نوين در حوزه توسعه سرمايه انساني، بستري پويا براي بهبود رويكردهاي آموزشي در اين سازمان‌ها فراهم مي‌كند.