ايالات متحده و تيرگي رابطه ايران و مصر (1400-1357)

همگرايي در منطقه غرب آسيا و شمال آفريقا از مؤلفه‌هاي داخلي و بين‌المللي متأثر است. روابط دو كشور مهم ايران و مصر در اين منطقه در 4 دهه اخير متأثر از اين عوامل در وضعيت واگرايي قرار گرفته است. سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه ايالات‌متحده به‌عنوان نيروي سوم و مداخله‌گر فرامنطقه‌اي چگونه در تيرگي روابط دو كشور ايفاي نقش مي‌كند. به نظر مي‌رسد ايالات‌متحده به‌عنوان بازيگري جهاني از طرق مستقيم و غيرمستقيم بر تصميم‌سازي‌هاي سياسي مصر موثر بوده و تداوم تيرگي رابطه دو كشور را موجب شده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه ايالات‌متحده باهدف كنترل گسترش انقلاب اسلامي در جهان عرب (به علت ماهيت ضداستكباري انقلاب اسلامي و دشمني آشكار با اسرائيل يا همان قدرت نرم ايران) تلاش كرد تا از با تهديد مصر و قطع كمك‌هاي اقتصادي و ايجاد فشار بر مصر براي پيوستن به ائتلاف ناتوي عربي و يا ترساندن از برنامه هسته‌اي ايران و دامن‎ زدن به ايران هراسي و از طريق كنش گفتاري در راستاي ايجاد امنيت براي اسراييل، رابطه ميان دو كشور در وضعيت واگرايي باقي مانده و به تبع آن نظم منطقه‌اي درونزا تحقق نيابد.