اثر درك ريسك شناختي در همه‌گيري ويروس كوويد-19 بر نيت رفتاري گردشگران از طريق نگرش هنجارهاي ذهني و اجتماعي (مورد مطالعه: شهر شيراز)

اين پژوهش كه از نوع مدل يابي معادلات ساختاري مي باشد به بررسي اثر درك ريسك شناختي در همه گيري ويروس كوويد-19 بر نيت رفتاري گردشگران از طريق نگرش هنجارهاي ذهني پرداخته است. تحقيق حاضر پيمايشي و از نوع تك مقطعي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي گردشگراني است كه از مكان هاي فرهنگي- تاريخي شهر شيراز بازديد به عمل آورده اند؛ با توجه به اين كه حجم نمونه مشخص نيست، از طريق فرمول كوكران با سطح اطمينان 95 درصد، 384 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه اثر درك گردشگران در همه گيري ويروس كوويد- 19 بر اهداف گردشگران پاسخ دادند. داده هاي جمع آوري شده از طريق نرم افزار آموس و اس پي اس اس مورد تحليل قرار گرفت. تحليل عامل تأييدي پايايي و روايي مدل اندازه گيري مورد سنجش قرار داد، نتايج آلفاي كرونباخ (بالاتر از 7/0) و پايايي مركب (بيشتر از 7/0) براي پايايي و ميانگين واريانس استخراج شده (بيشتر از 5/0) تائيد شد. مدل معادلات ساختاري براي آزمون فرضيه ها تحقيق و روابط بين متغيرهاي تحقيق (ريسك شناختي، نيت رفتاري و هنجارهاي ذهني) مورداستفاده قرار گرفت. نتايج حاكي از آن بود كه متغيرهاي ريسك شناختي در مجموع بر نيت رفتاري گردشگران از طريق نگرش هنجارهاي ذهني گردشگران تأثير مثبت دارد. همچنين، نگرش به عنوان يك واسطه قابل توجه بين درك ريسك و نيت رفتاري شناخته شد؛ درحالي كه هنجارهاي ذهني واسطه رابطه بين درك شناختي و نيت رفتاري بودند.