شناسايي عوامل موثر اجراي خط مشي گردشگري در استان گيلان

هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسايي عوامل مؤثر بر اجراي خط‌مشي عمومي گردشگري در استان گيلان است. از اين‌رو در زمره‌ي پژوهش‌هاي توسعه‌اي است و از حيث روش‌شناختي نيز از استراتژي پژوهش كيفي با رويكرد استقرائي كه از فلسفه تفسيري- برساخت‌گرايي تبعيت مي‌كند بهره گرفته شده است. جامعه مورد مطالعه پژوهش شامل خبرگان حوزه گردشگري، خط مشي‌گذاري عمومي، گيلان شناسي و علوم جغرافيا است، كه تعداد 20 نفر براساس روش نمونه‌گيري هدفمند با ماهيت گلوله برفي مورد مصاحبه قرار گرفتند. نتايج تحليل حاكي از پنج عامل فناورانه، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و در نهايت سياسي- اداري بود. مقوله اصلي سياسي- اداري؛ شامل كاهش بروكراسي، آموزش و توسعه و بهبود منابع انساني است. مقوله اصلي اجتماعي، شامل تقويت مسئوليت اجتماعي، افزايش مشاركت مردم و سازمان‌هاي مردم نهاد، مراوده صحيح بخش اجرائي با ساكنين بومي، بهره‌گيري از سرمايه اجتماعي است، مقوله اصلي فرهنگي، شامل بهره‌گيري از نمادهاي فرهنگي، بومي‌سازي خط‌مشي، تأكيد بر ساختار فرهنگي هر منطقه است و مقوله اصلي فناورانه كه شامل تأكيد بر تبليغات رسانه‌اي و تقويت زيرساخت فناوري و در نهايت مقوله اصلي اقتصادي شامل حكمراني مشاركتي، برنامه‌ريزي صحيح مالي و بودجه مي‌باشد. دستاورد ويژه پژوهش حاضر، تمركز بر بخش اجراء خط‌مشي‌گذاري و اهم دانستن عوامل گوناگون فرهنگي، فناورانه، اجتماعي، اقتصادي، سياسي- اداري در پياده‌سازي موفق خط‌مشي گردشگري است. چنين نتايجي گوياي اين واقعيت است كه عوامل اقتصادي در اجرا مؤثر خط‌مشي يه تنهايي نقش ندارد بلكه ساير عوامل ديگر نيز نقش آفرينند كه در بسياري از پژوهش‌هاي مشابه مورد غفلت قرار گرفته‌اند.