شناسايي و ارزيابي عوامل كليدي موثر بر ميزان تاب آوري بافت فرسوده شهر بهبهان با رويكرد آينده پژوهي

طي سال هاي اخير برنامه ها و اقدامات بعضاَ مناسب براي تقويت زير ساخت ها، مقاوم سازي و نوسازي بافت هاي فرسود و آسيب پذير شهري و اصلاح سيستم هاي مديريت بحران عملياتي شده است. ولي در عين حال در مديريت شهري، رويكرد تاب آوري و حفظ تعادل در مواقع بحراني طراحي نشده است و صرفا اكثر برنامه ها و اقدامات متمركز بر ايمني كالبدي شهر بوده و پرداختن به زيرساخت ها و ابعاد اجتماعي، اقتصادي و مديريت بين نهادي كه ابعاد تاب آوري شهري هستند، مغفول مانده است. هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل كليدي موثر بر ميزان تاب آوري بافت فرسوده شهر بهبهان مي باشد. مطالعه حاضر به لحاظ هدف كاربردي و به لحاظ روش شناسي توصيفي - تحليلي است. در اين تحقيق براي جمع آوري داده ها از روش كتابخانه اي و اسنادي و تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار MICMAC استفاده مي شود. در نهايت 17 متغير موثر بر تاب آوري در ابعاد اجتماعي، اقتصادي، سازماني- نهادي وكالبدي-محيطي مشخص و در فالب نرم افزار ميگ مگ تحليل و رتبه بندي مي شوند. جامعه آماري تحقيق، 20 نفر از كارشناسان و متخصصان در زمينه هاي برنامه ريزي شهري، مديريت بحران و آينده پژوهي مي باشد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه الگوي كلي پراكندگي پيشران‌هاي بافت فرسوده شهر بهبهان از نظر تحليل اثرات متقابل، در مجموع بيانگر وضعيت يك سيستم محيطي ناپايدار است. بنابراين از ميان 17 نيروي پيشران، 7 پيشران در تاثيرگذار بر وضعيت آينده تاب آوري بافت فرسوده شهر بهبهان اثر كليدي دارد.