استدلال باليني و ارتباط آن با نوآوري در پرستاران شاغل در بخش‌هاي اورژانس مراكز آموزشي درماني شهر تبريز

زمينه و هدف پرستاران بخش اورژانس بايد افراد ورزيده‌اي باشند كه علاوه‌بر داشتن دانش، مهارت و نوآوري، قادر به قضاوت و تصميم‌گيري در موقعيت‌هاي خطير باليني و حل مشكلات پيچيده در مواقع بحراني باشند. اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط بين استدلال باليني با نوآوري در پرستاران شاغل در بخش‌هاي اورژانس مراكز آموزشي درماني شهر تبريز انجام شد. روش بررسي در اين مطالعه توصيفي‌همبستگي كه در آذر ماه سال 1400 انجام شد، 170 پرستار شاغل در تمام اورژانس‌هاي مراكز آموزشي درماني شهر تبريز با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي در مطالعه شركت كردند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه استدلال باليني ليو و همكاران و پرسش‌نامه نوآوري هارت-جوزف- كوك جمع‌آوري شد. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي پژوهش با آزمون همبستگي پيرسون، تي مستقل و آنووا و همچنين رگرسيون خطي با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.يافته‌ها ميانگين سني پرستاران 6/97±34/54 بود و بيشتر پرستاران زن (56/5)، متاهل (69/4) و استخدام رسمي (56/5) بودند. ميانگين و انحراف‌معيار استدلال باليني 7/079±60/91 (محدوده 15-75) و نوآوري پرستاران 10/26±102/11 (محدوده 20-140) بود. ارتباط بين استدلال باليني با نوآوري از نظر آماري معنادار بود (0/0001 P)، به‌طوري‌كه پس از تعديل متغيرهاي مخدوش‌گر، به‌ازاي يك واحد افزايش در استدلال باليني، نوآوري 0/35 واحد افزايش پيدا مي‌كند.نتيجه‌گيري ارتباط آماري معني‌دار استدلال باليني و نوآوري به مديران پرستاري كمك مي‌كند كه با تقويت هركدام از اين مفاهيم، بتوان در رشد مفهوم ديگر نيز مؤثر بود. همچنين باتوجه‌به نتايج پيشنهاد مي‌شود مدرسان پرستاري از همان زمان دانشجويي، زمينه را براي يادگيري و تقويت اين دو مفهوم مهم فراهم و تدريس‌هاي خود را بر پايه افزايش اين مفاهيم مهم برنامه‌ريزي كنند.