راهكارهايي براي ارتقاي تعهد سازماني اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران

زمينه و هدف تعهد سازماني شامل رفتارهايي است كه كاركنان را به تلاش براي دستيابي به اهداف مؤسسه، اشتياق به ماندن در سازمان  و پايبندي به ارزش‌هاي آن سوق مي‌دهد. مطالعه حاضر با هدف برنامه‌ريزي براي ارتقاء تعهد سازماني اعضاي هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي ايران طراحي و اجرا شد.روش بررسي پژوهش حاضر يك مطالعه تركيبي است كه از تابستان سال 1399 تا خرداد ماه سال 1402 در دانشگاه علوم پزشكي ايران اجرا شد. ابتدا به‌منظور شناسايي وضعيت موجود، پرسش‌نامه آلن و مير ويرايش 2004 به‌صورت آنلاين در اختيار اعضاي هيئت علمي دانشگاه قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آناليز واريانس تجزيه‌وتحليل شدند. سپس 15 مصاحبه با اعضاي هيئت علمي داوطلب به‌صورت هدفمند و با حداكثر تنوع و تحليل براساس روش گرانهيم و لاندمن انجام شد. نتايج به اعضاي هيئت رئيسه دانشگاه ارائه و راهكارهاي عملياتي پيشنهاد شد. يافته‌ها محدوده نمره كسب‌شده در مرحله نخست (74-124) با ميانگين 99/86 و بالاتر از متوسط است. ميانگين نمرات در هريك از ابعاد تعهد عاطفي، مستمر و هنجاري به‌ترتيب (4/39، 4/4،9/05) به دست آمد كه بيشترين نمره مربوط به تعهد عاطفي بود. نتايج بخش كيفي نشان داد مؤلفه‌هاي اثرگذار بر تعهد سازماني اعضاي هيئت علمي شامل عوامل فردي، سازماني و فراسازماني است. بر همين اساس راهكارهاي پيشنهادي شامل تدوين معيارهاي شايسته‌سالاري براي پست‌هاي كليدي دانشگاه، بازنگري نحوه انتصابات و عزل‌ها، نظارت، پايش عملكرد رؤسا در توزيع عادلانه منابع و موارد نقض قوانين بيشترين اولويت را براي مشاركت‌كنندگان داشتند. نتيجه‌گيري مهم‌ترين عامل ارتقاي تعهد سازماني توجه به شايسته‌سالاري بود. پيشنهاد مي‌شود مطالعه‌اي با هدف تدوين معيارهاي شايسته‌سالاري انجام شود تا با عيني نمودن عزل و نصب‌ها احساس تبعيض در افراد كمتر شود و به تبع آن تعهد سازماني افراد افزايش يابد.