رابطه سلامت معنوي با پريشاني روانشناختي پرستاران: نقش ميانجي سبك‌هاي مقابله‌اي

مقدمه: بررسي و شناسايي عوامل مربوط بر پريشاني روانشناختي پرستاران نقش مهمي در سلامت شغلي آن ها دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي سبك‌هاي مقابله‌اي در رابطه سلامت معنوي با پريشاني روانشناختي پرستاران انجام شد. روش كار: روش پژوهش توصيفي‌- همبستگي از نوع تحليل مسير بود. از جامعه پژوهش كه شامل تمامي پرستاران زن متاهل شاغل در مراكز درماني دولتي شهر تهران در شش ماه دوم سال 1401 بودند؛ 409 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي سلامت معنوي پالوتزين و اليسون (1982)، سبك‌هاي مقابله كالزبيك و همكاران (2006) و پريشاني روانشناختي كسلر و همكاران (2002) پاسخ دادند. جهت تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و Amos استفاده شد. يافته‌ها: بر اساس نتايج در پژوهش حاضر ۱۰۳ نفر بين 20 تا 30 سال، ۱۸۸ نفر بين ۳۱ تا ۴۰ سال، ۱۰۸ نفر ۴۱ تا ۵۰ سال و ۱۰ نفر بين ۵۱ تا ۶۰ سال سن داشتند. همچنين ۶۶ نفر از اعضاي پژوهش داراي مدرك ديپلم، ۲۲ نفر فوق‌ديپلم، ۱۹۵ ليسانس، ۱۲۰ نفر فوق‌ليسانس و ۶ نفر داراي مدرك دكتري پرستاري بودند. نتايج نشان داد سلامت معنوي هم به‌صورت مستقيم (0/162-=β،  0.01 P)  و هم به‌صورت غيرمستقيم (0/509-=β،  0.01 P)  و با ميانجي‌گري سبك‌هاي مقابله‌اي بر پريشاني روانشناختي پرستاران تأثير دارد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج در رابطه سلامت معنوي با پريشاني روانشناختي پرستاران، سبك‌هاي مقابله‌اي داراي نقش ميانجي بود؛ بنابراين سلامت معنوي از طريق افزايش سبك‌هاي مقابله‌اي مساله‌مدار در پرستاران مي‌تواند به كاهش پريشاني روانشناختي آن‌ها كمك كند.