تاثير پذيري حافظ از خواجوي كرماني در مضامين مصور عاشقانه و عارفانه، بر اساس نظريه بينامتنيت ژرار ژنت

حافظ يكي از برجسته ترين شاعران زبان فارسي است. او در سروده هاي خود به آثار گذشتگان از جمله به اشعار خواجوي كرماني توجه ي ويژه داشته است. خواجو و خواجه هر دو بارها از  موضوعات عاشقانه  و عارفانه سخن گفته اند. در اين مقاله، با بهره گيري از مباني نظريه ي بينامتنيت ژرار ژنت، زمينه هاي همساني هاي فكري و لفظي دو شاعر در غزليات به روش توصيفي - تحليلي و با رويكرد مقايسه اي بررسي شده است  نتايج تحقيق حاكي از آن است كه اثرپذيري حافظ از خواجو در زمينه ي مسائل ادبيات غنايي، عمدتاً از نوع پنهان - تعمدي بوده است و چون غالبا بدون ذكر نام خواجو صورت گرفته است برخي ممكن است از آن به سرقت ادبي - هنري (نسخ و انتحال/ مسخ و اغاره) نام ببرند. مهم ترين متغير غنايي كه در غزليات دو شاعر ديده مي شود، به مناسبات ميان عاشق و معشوق مرتبط است. البته، حافظ در پيوند با مسائل عرفاني نيز، توجهاتي به همتاي كرماني خود داشته است. در مجموع بايد گفت كه حافظ در غالب موارد، بي آنكه نامي از خواجو ببرد و يا با ذكر نشانه اي، مرجع اشعار را به او يادآور شود، لفظ و معنا را عيناً از وي گرفته و در غزليات خود انعكاس داده است. همچنين، مشخص شده است كه زير متن اصلي در برخي ابيات، قرآن بوده كه هم خواجو و هم خواجه از مباني اين كتاب آسماني وام گرفته و شعر خود را تقويت كرده اند.اهداف پژوهش:1. بررسي تأثيرپذيري مضامين مصور اشعار عاشقانه و عارفانه حافظ با خواجوي كرماني.2. مطالعه ارتباط مضامين عاشقانه و عارفانه حافظ و خواجوي كرماني براساس نظريه بينامنيت ژرار ژنت.سؤالات پژوهش:1. حافظ در مضامين عاشقانه و عارفانه تا چه حد تحت تأثير خواجوي كرماني بوده است؟2. براساس نظريه بينامتنيت ژراژ ژنت ميان مضامين مصور عاشقانه و عارفته حافظ و خواجوي كرماني چه ارتباطي وجود دارد؟