هنر و زيبايي در انديشه عرفاني مولانا در تطبيق با ديدگاه رودلف و مزلو

نگرش عرفاني به دين از مباحث مورد توجّه عارفان و اديبان و از دغدغه هاي جوامع بشري بوده است. به همين سبب ديدگاه ها و نظريّه هاي مختلفي در باب آن ارائه شده است. براي مثال، عارفان و صوفيان اسلامي همواره كشف و شهود را مبنعي بالاتر از عقل دانسته اند و پيرامون دين، عقل، عرفان و رابطه آن‌ها سخن گفته اند و در مقابل آن ها در غرب و عالم مسيحيت از قرن هيجدهم انديشه‌اي با نام تجارب عرفاني در مقابل عقل گرايي افراطي آغاز شده و محور انديشۀ آنان رابطۀ دين، عقل و باطن با يكديگر است. بنابراين آن چه ما با آن روبه رو هستيم دو گرايش ظاهراً مشابه در دو سنت فرهنگي، فكري، ديني مختلف است كه به دين و عرفان و خصوصاً كاربرد عقل در دين، مي‌پردازد. هر دو در يك دسته بندي كلي و با تفاوت هايي، جزو موافقين دين، عرفان و گرايشات باطني؛ و مخالفين عقل گرايي افراطي و به‌كاربردن بي حدوحصر عقل و استدلال در دين هستند و سعي مي‌كنند معرفت حقيقي را در عرفان و از روشي باطني نه در كلام و فلسفه، بلكه از روشي استدلالي بيابند. به‌همين سبب هدف اين پژوهش، يافتن تفاوت ها و شباهت هاي انديشه مولانا و رودلف اتو و مزلو دربارۀ «تجربۀ عرفاني» درمقايسۀ با همديگر است. هنر و زيبايي‌شناسي نيز در انديشۀ مولانا داراي جايگاه برجسته‌اي است. باتوجه‌به مطالعات، اين پژوهش در اين مجال كوتاه با روش توصيفي – تحليلي به اين نتايج دست‌يافته است كه بين انديشۀ مولانا با مزلو و اتو اشتراكات كاملي وجود دارد. مشخصه هاي اصلي تجربه هاي عرفاني وحـدت بخـشـي، معرفت بخشي، بيان ناپذيري، سرّ بودن، بي مكاني و بي زماني، مجذوب كننده‌بودن، هيبت ناكي و انفعالي‌بودن است كه در شعر مولانا و فلسفۀ مزلو و اتو مشترك مي باشد. اهداف پژوهش: 1. بررسي هنر و زيبايي در انديشۀ عرفاني مولانا.2. بررسي تفاوت ها و شباهت هاي انديشه مولانا و رودلف اتو و مزلو دربارۀ «تجربۀ عرفاني».سؤالات پژوهش:1. هنر و زيبايي چه جايگاهي در انديشۀ مولانا دارد؟2. آيا در انديشۀ مولانا با مزلو و رودلف اتو اشتراكاتي وجود دارد؟