بررسي روابط بينامتني قرآن و خطبه 152 نهج البلاغه در حوزه اسماء و صفات الهي و انعكاس آن در كتيبه هاي مسجد كبود تبريز

يكي از رويكردهاي مهم در پژوهش‌هاي ادبي، الگوپذيري يك متن از متن ديگر است. امروزه به اين نوع پژوهش رابطه بينامتنيت و يا تناص گفته مي‌شود. اين رابطه نشان مي‌دهد كه بعضي از متون خودآگاه يا نا خودآگاه از ديگر متون بهره جسته‌اند. و بر آن است كه بيان كند هر متن و گوينده‌اي متأثر از ديگر متون و گويندگان سابق يا همزمان، بوده و آگاهانه و يا ناخودآگاه از كلام و انديشه آن‌ها بهره‌مند گرديده است. نوشته حاضر به ارتباط بينامتنيتي دو متن قرآن و نهج‌البلاغه مي‌‌پردازد. اسما و آيات الهي علاوه بر متون ادبي در بخش تزئينات آثار هنري و به‌خصوص معماري نيز نمود واضحي دارد؛ يكي از اين آثار برجست مسجد كبود تبريز است. قرآن، متن پنهان يا غايب بوده و نهج‌البلاغه، متن حاضر است. اين پژوهش به شيوه توصيفي، تحليلي، تطبيقي رابطه بينامتنيت قرآن با خطبه 152 نهج البلاغه را در حوزه اسماء و صفات الهي بررسي كرده است. سپس انواع مختلف بينامتنيت اعم از اجترار، امتصاص و حوار را تعيين مي‌كند. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد بيشترين تأثيرپذيري كلام آن حضرت از قرآن متعلق به رابطه بينامتنيت از نوع نفي كلي با 50 درصد بوده است، همچنين اجترار ناقص با 33 درصد و نفي متوازي با 17 درصد رتبه‌هاي بعدي بينامتنيت در اين خطبه را به خود اختصاص داده‌اند و از اجترار كامل در اين خطبه بهره گرفته نشده است. همچنين بررسي‌ها نشان داده كه در كتيبه‌هاي مسجد كبود تبريز نيز مي‌توان نمونه‌هاي بارزي از تأثير قرآن را مشاهده كرد.اهداف پژوهش:1. بررسي تأثيرپذيري خطبه 152 نهج‌البلاغه از قرآن در حوزه صفات و اسماء الهي.2. بررسي جايگاه صفات و اسماء الهي در كتيبه‌هاي مسجد كبود تبريز.سؤالات پژوهش:1. رابطۀ بينامتنيت قرآن و خطبۀ 152نهج‌البلاغه به چه صورت است؟2. صفات و اسماء الهي چه جايگاهي در كتيبه‌هاي مسجد كبود تبريز دارد؟