تأثير انديشه‌هاي قرآني و مضامين شيعي بر معماري اماكن مذهبي اصفهان عصر صفوي:(مطالعه ي موردي مسجد جامع عتيق، شيخ لطف الله، و مسجد حكيم)

دورۀ صفويه با تعيين مذهب شيعه به‌عنوان رسمي در ايران و حمايت از انگاره‌هاي فرهنگي اين مذهب باعث ايجاد تحولات عميقي در مضامين مذهبي هنرهاي مختلف به‌خصوص معماري شد. باتوجه‌به كثرت تعداد مساجد اسلامي ضرورت بررسي تحولات مضموني در راستاي تقويت مذهب مطرح مي‌شود. مسجد به‌عنوان يكي از بارزترين سازه‌ها، هميشه موردتوجه مطالعات معماري، اجتماعي و گردشگري بوده است. نحوۀ بنا و ساختمان اين سازه‌ي معنوي در به‌كارگيري حد اعلي فن و هنر باعث مي‌شود كه هميشه شاخص‌ترين نمونه جهت مطالعۀ سير تحول معماري ايراني-اسلامي باشد. تأكيد اين پژوهش بر بناهاي تاريخي مانند مسجد جامع عتيق، مسجد شيخ لطف‌الله و مسجد حكيم مي‌باشد كه اين بناها بيشتر از چه جنبه‌هايي تحت‌تأثير انديشه‌هاي قرآني و مضامين شيعي واقع شده است. اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده‌هاي منابع كتابخانه‌اي و مشاهدات ميداني انجام گرفته است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از افزايش نسبي مضامين قرآني و شيعي در مساجد موجود در اصفهان است. اهداف پژوهش:بررسي تأثير انديشه‌هاي قرآني و شيعي بر معماري مساجد اصفهان دورۀ صفوي.مطالعه نحوۀ تأثيرپذيري مساجد اصفهان در دورۀ صفوي از انديشه‌هاي قرآني و شيعي.سؤالات پژوهش: آيا آموزه هاي قرآني و شيعي بر معماري مساجد اصفهان در دورۀ صفوي تأثير داشته است؟تأثيرپذيري مساجد اصفهان در دوره‌ صفوي از آموزه هاي قرآني چگونه بوده است؟