بررسي نشانه معناشناختي نمادهاي دالّ بر آداب و رسوم خانقاهي در غزليات شمس.

نشانه‌شناسي مطالعه نظام‌مند نشانه‌ها براي دريافت پس‌زمينه‌هاي گوناگون فكري شاعر يا نويسنده است. نماد و نشانه بيان‌كنندۀ تجربه‌اي غيرمحسوس با قابليت چندمعنايي و عدم قطعيت مدلول ها است؛ از اين‌رو نماد، مصاديق متعددي پيدا مي‌كند و يگانه راه درك معني آن، تاويل و تفسير است. بر اين اساس براي رسيدن به معناي نماد، بايد از روساخت به ژرف ساخت، با در نظر گرفتن ساختار و بافت متن گذر كرد. پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده‌هاي منابع كتابخانه‌اي به رشتۀ تحرير درآمده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است مولانا شاعري عارف و معناگراست كه از نماد براي پرداخت الگوهاي فكري خود بهره گرفته است. او به طبيعت و نمادهاي طبيعي توجه بسياري كرده است و با توجه به اينكه در ميان مردم و با آن‌ها مانوس بوده سعي كرده است محيط اطراف و زندگي افراد آن زمان را به درستي به تصوير بكشد. نويسندگان با كشف نشانه‌هاي موجود در متن غزليات شمس، كوشيده‌اند به لايه‌هاي متنوع و متضاد فكري مولانا دست يابند و از طريق توانسته‌اند به شخصيت و عرفان مولانا نزديك شوند و منظور ايشان از هر مطلب را براي عموم مردم روشن سازند.اهداف پژوهش:بيان آداب و رسوم خانقاهي از ديد نمادين است (به عنوان نمادهاي عرفاني در غزليات شمس).۲ .بررسي بازتاب آداب و رسوم صوفيه و نمادهاي آن در شعر مولوي.سوالات پژوهش:۱. كدام يك از آداب و رسوم خانقاهي بيشترين كاربرد را در غزليات شمس دارد؟۲. مولانا به آداب خانقاه به‌عنوان آداب و رسوم طبيعي و رايج نگاه كرده يا از ديد نمادين آن را بررسي كرده است؟