تبين مولفه هاي فضاهاي اجتماعي در بافت هاي تاريخي (نمونه موردي مجموعه زنديه و شاهچراغ و محله سنگ سياه شيراز)

باتوجه‌به نياز ذاتي انسان به زندگي اجتماعي و ضروري بودن آن، داشتن فضاهاي جمعي مطلوب هماهنگ با فرهنگ و تاريخ يك بستر امري ضروري است. كيفيت نازل بسياري از محيط‌هاي شهري معاصر و فقدان توجه به كيفيت كلي، حاصل عمل فرآيندهايي كه محيط را به‌وجود آورده‌اند و نيروهايي است كه در اين فرآيندها عمل مي‌كنند. ادبيات حاكم بر مطالعات انسان و محيط نشان مي‌دهد مطالعۀ فضاي كالبدي مستلزم ملاحظۀ فعاليت‌ها در آن است. مقصود از «بافت تاريخي»  در كشـور مـا، بافت‌هاي شهري متعلق به دوره‌هاي ماقبل معاصر اسـت كـه بـه لحاظ تاريخي و زمان پيدايش، متعلق به دوران قاجاريه و پيش از آن بوده منتهي مي‌شوند. در بافت‌هاي تاريخي عناصري اصلي است كه به خاطر وزنۀ اجتماعي- اقتصادي آن‌ها و طريقۀ خاص ارتباطشان با ديگر واحدهاي معماري- شهري، به‌عنوان عناصر اصلي شناخته شده‌اند، عبارت‌اند از: مسجد جامع، محله مسكوني و بازار. در اين پژوهش سه مكان تاريخي -اجتماعي كه از عناصر اصلي بافت تاريخي شيراز است مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق به‌صورت توصيفي و تحليلي و با تكنيك پيمايشي  به‌صورت پرسش‌نامه اجتماعي است. «مؤلفۀ اجتماعي» شامل تعاملات خودسازمان‌يافته چون برگزاري مراسم‌ها متناسب با مناسبات و رويدادهاي فرهنگي و اجتماعي و مذهبي بالاترين امتياز را كسب كرد و در رتبه‌هاي بعدي مؤلفه‌هاي ادراكي، فعاليتي و كالبدي قرار گرفتند.اهداف پژوهش:شناخت مفاهيم اجتماع‌پذيري و ريشه‌هاي تاريخي و فرهنگي آن‌ها در بافت قديم شيراز.ارائۀ راه‌كارهايي مناسب براي محافظت از بافت تاريخي شهر شيراز.سؤالات پژوهش:مؤلفه‌هاي فضاهاي اجتماعي در بافت‌هاي تاريخي شيراز چيست؟چه راه‌كارهايي براي محافظت از بافت‌هاي تاريخي شيراز و فضاهاي اجتماعي آن وجود دارد؟