بررسي تحولات نهاد آموزشي قزوين (1320-1299 ش) و انعكاس آن بر هنر معاصر قزوين

نهادسازي جامعه ايران در ابعاد مختلف فرهنگي و اداري كه با انقلاب مشروطه آغاز شد، در مقطع زماني 1320 – 1299 شتابي تازه گرفت و با جديت دنبال شد. در بازدۀ زماني مذكور بنياد نهادهاي جديد فرهنگي قزوين نيز ريخته شد. يكي از محورهاي اساسي سياست فرهنگي حكومت رضاشاه در راستاي سياست مدرن‌سازي، نوسازي در حوزۀ آموزشي است كه در نظام آموزشي قزوين در مقطع مذكور دگرگوني‌هاي گسترده‌اي ايجاد كرد و بخش عمدۀ آن به بعد كمّي (احداث مدارس جديد و افزايش تعداد دانش‌آموزان) مربوط بود ضمن اينكه در بعد محتوايي نيز (مواد درسي و سرفصل‌هاي آموزشي كه بيشتر جهت نهادينه‌كردن حس ميهن‌پرستي و... بود) شاهد تغييراتي هستيم. با وجود تحول در ساختار آموزشي، به‌واسطۀ سياست آمرانه و شتاب‌زده كه با بافت سنتي در تقابل بود، باعث شد مطالبات مورد انتظار به‌طور كامل محقق نشود. نهاد فرهنگي آموزش در قزوين محور مطالعه در پژوهش حاضر است كه در اين تحقيق با روش توصيفي – تحليلي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از گسترش نظام آموزش و مدرسه‌سازي در دوره پهلوي است، بقاياي معماري برخي از اين مدارس حاكي از تأثير اين تحول بر معماري قزوين در دوره معاصر است.اهداف پژوهش:بررسي تحولات نظام آموزشي قزوين در دوره معاصر.بررسي تأثير مدرسه‌سازي قزوين در دورۀ پهلوي بر هنر معماري اين دوره.سؤالات پژوهش:تحولات نظام آموزشي دوره پهلوي در نهضت مدرسه‌سازي در شهر قزوين چه بازتابي داشت؟هنر معماري شهر قزوين چگونه در مدرسه‌سازي دوره پهلوي چه بازتابي يافته است؟