رابطه‌ بين نگراني از بدشكلي بدني، ايده‌هاي برداشت اجتماعي و همدلي با اختلال اضطراب اجتماعي: نقش ميانجي آگاهي هيجاني

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه‌ بين نگراني از بدشكلي بدني، ايده هاي برداشت اجتماعي و همدلي با اختلال اضطراب اجتماعي با نقش ميانجي آگاهي هيجاني انجام شد. روش پژوهش توصيفي- همبستگي (معادلات ساختاري) بود. جامعه‌ آماري كليه‌ دانش آموزان دختر 16 و 17 ساله مقطع متوسطه دوم شهرستان جوين بودند كه تعداد 369 دانش آموز با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. شركت كنندگان به پرسشنامه هاي اضطراب اجتماعي، نگراني از بدشكلي بدني، افكار پارانويا، واكنش پذيري بين فردي و آگاهي هيجاني پاسخ دادند. تجزيه و تحليل داده ها با روش تحليل مسير انجام شد. تحليل داده ها نشان دهنده‌ برازش مطلوب مدل پس از اصلاح بود. اثر مستقيم نگراني از بدشكلي بدني، ايده هاي برداشت اجتماعي و همدلي بر اختلال اضطراب اجتماعي معنادار بود. همچنين، فقط مسيرهاي غيرمستقيم نگراني از بدشكلي بدني و همدلي با نقش ميانجي آگاهي هيجاني به اختلال اضطراب اجتماعي معنادار بود. هر چند مقدار ضريب آن ضعيف بود. بر اساس نتايج اين پژوهش مي توان گفت، نگراني از بدشكلي بدني، ايده هاي برداشت اجتماعي و همدلي بر اضطراب اجتماعي دختران نوجوان اثرگذار است و پيشنهاد مي شود در مداخله هاي مرتبط با اضطراب اجتماعي نوجوانان مورد توجه قرار گيرد.