ارتباط بين روان رنجورخويي و علائم پرخوري در زنان: نقش ميانجي گر نگراني از تصوير بدن با توجه به نقش تعديل گر قدرداني از بدن

هدف از اين پژوهش، بررسي نقش ميانجي‌گر نگراني از تصوير بدن در ارتباط بين روان رنجورخويي و علائم پرخوري با توجه به نقش تعديل گر قدرداني از بدن در يك نمونۀ غيرباليني از زنان بود. بدين منظور از بين زنان شهر نجف آباد با استفاده از نرم افزار محاسبه گر، تعداد 252 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل سياهۀ پنج عاملي شخصيت نئو، سياهۀ نگراني از تصوير بدني، مقياس قدرداني از بدن و پرسشنامه غربالگري اختلال پرخوري بود. براي آزمون مدل ميانجي گر تعديل شده از روش تحليل مسير پيشنهاد شده توسط هيز استفاده شد. نتايج تحليل مسير نشان داد كه نگراني از تصوير بدني در ارتباط بين روان رنجورخويي و علائم پرخوري در زنان نقش ميانجي گر را ايفا مي كند. همچنين، نتايج بررسي اثرات تعديل گري مدل نشان داد كه قدرداني از بدن مي تواند اثر غيرمستقيم روان رنجورخويي بر علائم پرخوري زنان و اثر مستقيم نگراني از تصوير بدن بر علائم پرخوري زنان را تعديل كند. به طور كلي اين يافته ها نشان مي دهد كه قدرداني از بدن مي‌تواند به‌عنوان يك عامل محافظ، منجر به كاهش اثر غيرمستقيم روان رنجور خويي و اثر مستقيم نگراني از تصوير بدن بر علائم پرخوري زنان شود.