بررسي اثربخشي عكس‌درماني بر افسردگي و اضطراب زنان مطلقه (مطالعۀ موردي)

عكس‌درماني استفاده از عكس در محيط درماني تحت نظارت درمانگري آموزش‌ديده است و به‌عنوان يك روش مؤثر در كاهش مشكلات روان‌شناختي، كاربرد دارد. هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي عكس‌درماني بر افسردگي و اضطراب در زنان مطلقه بود. در اين پژوهش از طرح آزمايشي تك موردي با خطوط پايۀ چندگانه استفاده شد. جامعۀ آماري شامل تمام زنان مطلقۀ شهر تهران بود كه در دوماهۀ اول سال 1400 در شبكۀ اجتماعي اينستاگرام فعال و به فراخوان شركت در پژوهش پاسخ دادند. روش نمونه‌گيري در دسترس و هدفمند و چهار نفر با توجه به ملاك‌هاي ورود به پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس افسردگي، اضطراب و ترس لاويباوند و لاويباوند و پنج تكنيك اصلي عكس‌درماني جودي ويزر بود. شركت‌كنندگان در چند مرحلۀ خط پايه، پنج جلسۀ مداخله و سه نوبت پيگيري شركت كردند. داده‌هاي حاصل از پژوهش با استفاده از روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا، فرمول درصد بهبودي، تعيين اندازۀ اثر و تحليل رگرسيون آميخته بررسي شد. نتايج نشان داد كه عكس‌درماني بر افسردگي و اضطراب زنان مطلقه اثر معناداري دارد؛ بنابراين عكس‌درماني مي‌تواند به‌عنوان روشي نوين و مداخله‌اي مؤثر بر افسردگي و اضطراب زنان مطلقه توسط درمانگران و مشاوران مورد استفاده قرار گيرد.